Dilara Öztürk
@ddilara05
5 okur puanı
Ağustos 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Unutmadım aramızdaki beceriksiz dili
Dünya yordu bizi,
Benim de söyleyemediklerim var.
Hiç söyleyemeyeceğim onları belki de
Uzun bir yolu geliyoruz seninle,
Yolu,geldikçe anlıyorum ki
Biz bu dünya üzerinde yürüyemiyoruz bile
…
Bir kuşun anısı kalmış ben de
Bundan gözlerimdeki kayalık
İçimdeki serseri buzullar
Dürtme içimdeki narı
Üstümde beyaz gömlek var.
Bir kitap okudu
160 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Bir kitabı okumaya başladı
İstanbul’a bakıyorduk denizden.
Bizim İstanbulumuza,çalınmış hayallerin şehrine…Talan edilen anıların başkentine…
Yağmalanmış mutlulukların payitahtına…Kırılmış umutların kalesine…Kederlerin kraliçesine…Zorbalığın ele geçirdiği güzelliğe…Sinsiliğin bayrak diktiği zarafete…Açgözlülüğün işgal ettiği berekete…Kendi kanımızı sunmaktan başka çaremiz kalmayan şehrimize;sokağımıza,
bahçemize,evimize,mezarımıza…
Tut Yüreğimden Ustam
Ustam beni herkes sevdaya asi sanır.
Oysa aşk beni nerde görse tanır.
Hasret tanır
Zulüm tanır
Ölüm tanır
Yüzüm yüzümden utanır ustam
Yüzüm yüzümden utanır
Yorgunum ustam yorgunum.
Bir kitabı yarım bıraktı
ACIYI BAL EYLEDİK
bak şu bebelerin güzelliğine
kaşı destan
gözü destan
elleri kan içinde
kör olasın demiyorum
Dünyayı sırtlayan kadınlar,dünyayı kucaklayan yazma eylemiyle,yürek yüklerini ağırlaştırmaya adaylar.Kadınlar dünyayı sırtlar çünkü herkes her işi rahatlıkla onlara yükler.Evi sırtlar kadın;işini,eşini,çocuklarını,hısım akrabayı,güçsüzü,konu komşuyu;pişirip taşırması,silmesi;almasıyla tüm evi sırtlar.
İşi,evin hamallığını,çamaşırı,çarşı pazarı,umudu,umutsuzluğu,yarınları,yaratmayı,
küskünlükleri silmeyi ve hayalleri,aşkları,aşksızlığı,imkansızı,mümkünü,
sabrı,dayanmayı kadın çizer hayatın yüzüne.Gene kadın bezer onlarla dünyanın yüzünü.Türkiye’de yazarın işi,şayet kadınsa bu eylemiyle,uçurumların sonsuzluğuna bağırma,
sonra da gelecek yankıyı bekleme durumundadır.
Belki ruhun mahrem ürperişlerinin kelimelerden ziyade sese, bakışlara ve tavırlara vurması, onlara düre içinde, lügat mânâlarına sığmayacak kadar sayısız yorumlanma imkânları veren serbest uzanışlarının, bakış veya tavır gibi hareketli ifade vasıtalarında canlı mânâlarının şartı haline gelen kımıldanışı ve düreyi bulabilmelerindendi.
Bir ses ki unutulmaz. Bir ses ki, bir ses ki, felâketli bir ömrün bütün zehirlerini, onların birikmesinde günahı olmayanların da içine doldurabilmek için, en küçük bir şikâyet sebebini büyük bir boşalma fırsatı gibi yakalar, tizleşir ve kezzap gibi keskinleşerek yalnız sahibini değil, bütün insanları tehdit eden meçhullere karşı imkânsızlığın çığlığı imiş gibi içimizdeki ümit köklerini haşlar ve hepimizin müşterek haykırışımız olmak istidadını kazanır.