"Güzelsiniz ama boşsunuz," diye devam etti konuşmasına Küçük Prens. "Sizin için kimse canını vermez. Şüphesiz benim gülüm bana güzel; yoldan geçen sıradan birisi onu sizlerden biri sanabilir. Ama o bir başına hepinizden daha önemli; çünkü benim suladığım o. Çünkü fanusun altında muhafaza ettiğim o. Çünkü rüzgâra karşı önüne paravanla set çektiğim o. Çünkü uğrunda -sonradan kelebek olan iki üç tanesi dışında- tırtılları öldürdüğüm o. Çünkü yakınmalarını, böbürlenmelerini ve hatta kimi zaman da suskunluklarını dinlediğim o. Çünkü o benim gülüm."
Yedi tepeli şehrimde bıraktım gonca gülümü
Ne ölümden korkmak ayıp, ne de düşünmek ölümü
Sahi, yalnızca sessiz harflerle konuştukları için mi duyuramazlar seslerini bize ölüler? Yoksa kurşunlar kalplerimizi de kulaklarımız gibi sağır ettiği için mi işitmeyiz onları!?.. Bir an gülüm, yalnızca bir an, evinde şefkatle başını okşadığın çocuğu, dağlardan gelen serçeyle birlikte güllelerin arasında, kanlar içinde düşün... Peki de, zalimlerin ürünlerini boykot etmek de mi gelmez elinden?!..
Sayfa 132Kitabı okudu
Öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı, yetmişinde bile, meselâ, zeytin dikeceksin, hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil, ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için, yaşamak, yani ağır bastığından.
Senin adını kol saatimin kayışına tırnağımla kazıdım. Malum ya, bulunduğum yerde ne sapı sedefli bir çakı var, ne de başı bulutlarda bir çınar
"Benim gülüm bana zarar vermez..."
Yaşamayı ciddiye alacaksın,
yani, o derecede, öylesine ki,
mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,
yahut, kocaman gözlüklerin,
beyaz gömleğinle bir laboratuvarda
insanlar için ölebileceksin,
hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,
hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
hem de en güzel, en gerçek şeyin
yaşamak olduğunu bildiğin halde
Sayfa 62 - Yaşamaya Dair 1Kitabı okudu
Artık görünmüyor mevsimde hüzün
Bulutlar bir garip rüyaya dalmış
Ufukta güneşi ağlatan yüzün
Bir mültecî gibi tenhâda kalmış
Toprak yandı gülüm; çeşmeler zehir
Şimdi bilsen de bir, bilmesen de bir
Nurullah Genç
Bir de ağız dolusu gülmeyi unutma hiçbir zaman.
Gidene dur demem başkası olsa bir yanım buz gibiydin ateş oldun unutma her şeyi yoluna koy'cam olmadın inatla, dinle iki dakika her şey üst üste geldi çok yoruldum duydum onunla ner'de ne konuştun uğruna derdim oldun yüküm arttı kavgaya karıştım söyle bu gurur mu?
Bile bile bana yine zehir ediyo'n
Ne sandın beni be, kendime yetiyo'm
Dünya kadar derdim çok ama yine deniyo'm Bi nedenimiz yok inan sevenimiz yok, gülüm Bile bile bana yine zehir ediyo'n Ne sandın beni be, kendime yetiyo'm Dünya kadar derdim çok ama yine deniyo'm Bi nedenimiz yok inan sevenimiz yok, gülüm
Sen de çıkar
göğsünün kafesinden yüreğini;
şu güneşten
düşen
ateşe fırlat;
yüreğini yüreklerimizin yanına at!
Sayfa 12 - Güneşi İçenlerin TürküsüKitabı okudu
Henüz Vakit Varken Gülüm
" Henüz vakit varken gülüm
Paris yanıp yıkılmadan
henüz vakit varken gülüm
yüreğim dalındayken henüz
ben bir gece, şu mayıs gecelerinden biri
Volter rıhtımında dayayıp seni duvara öpmeliyim ağzından
sonra dönüp yüzümüzü Notrdam'a çiçeğini seyretmeliyiz onun
birden bana sarılmalısın gülüm
korkudan hayretten sevinçten
ve de sessiz sessiz ağlamalısın
yıldızlar da çiselemeli
incecikten bir yağmura karışarak"