“İstiyorum ki bana gelen kimse mutsuz dönmesin.Yüreğime giren umutsuz kalmasın.Karanlığımı gören ışık yok diye yoldan dönmesin. Acımı bilen beni ordan vurmasın.Samimiyetimi gören değerli olduğunu anlasın.Sessizliğimi zayıflık sanmasın.Zaten bir kere sırtımı dönersem gitmişimdir.” Sonrasında da öğrendim ki bazı şeyler böyle olmak zorundaymış, bazılarından gitmem gerekiyormuş, bazılarıyla yollarım ayrılması gerekiyormuş, bazı insanlar mutsuz olmayı hakediyormuş, insan ışığını söndüren insanlardan uzaklaşması gerekiyormuş.