Ji Qedrî Can Re
Ey hevalo, delalo! Tu her tiştî dizanî...
Di zimanê me kurdan, tu wek Melayê Xanî
Tu xortekî çelengî; ez kalekî zemanî;
Dil û gerden şikestî, bendewarê xizanî...
Xwedê te xweş bihêle, tu xortekî ciwanî.
Erê ruwê te roj e, tava wê da diyara
Devê te wek bişkoj e, nû derkeve ji xara
Porê serê te sor e, mîna gula zinara;
Nesrîneke Wendayî
Ey delalo!
Delalê nesrîna li ber ba
Ketî,
Delalê kêla bê nav
û gora bê deng
û bejna li nav wê
Raketî
Bêwar Îbrahîm
Tirsim ez bimirim dilo heyran
Li vê paîzê delalo
Lê vê paîzê
Tirba min çêkin dilo heyran
Li biniya gûzê delalo
Li biniya gûzê
Musul'da bir yaz gecesi... Uzaktaki kerpiç evlerden birinin toprak damında etrafına toplanmış kalabalığa eski bir aşk şar- kısı söylüyor gezgin bir dengbêj... Ölüm döşeğindeki yaşlı rahibenin yanı başındaki yardımcısı telaşlanıyor bu sesi duyunca. Hemen kalkıp pencereyi kapatıyor. Kuruyan dudakları son kez kımıldıyor hastanın:
-Lütfen pencereyi aç Zozan!
Çaresizce aralıyor pencereyi kadın. Ve dengbêjin sesi doluyor içeriye:
Zembilfiroş zembîla tîne Delalo zembîla tîne Kolan bi kolan digerîne Nan û dahnê pê distîne Zarokan pê ditevrîne
(Zembilfiroş zembilleri getirir Sevgili zembilleri getirir Onları sokak sokak gezdirir Ekmek ve aş ile değiştirir Onunla çocukları yetiştirir)
Zembilfıroş zembîla tîne
Delalo zembîla tîne
Kolan bi kolan digerîne
Nan û dahne pe distîne
Zarokan be ditevrîne
Wa delalo
Wa delalo ez heliyam
Îro sê ro ti ne l' mali
Wa delal j' kerba mirim
Kolan mane xir û xalî
Wa delal rih I' mi neme
Sebra m' ti car bê te nayê
Wa delal min ji bîr neke
Tu pir li cem min delali
Sayfa 130 - Seîdê YûsifKitabı okudu
