Sana dargınım, başka yolu var mı? Gülüşünde kaldım, yok, bu gönlüm sargılı. Ben hala bir deli, sen hala bir delilsin. Bir sabah uyandığım gibi, sesimi duyan hiç değilsin.
“Nasıl toparladın Kâmil? Nasıl böyle mutlusun? ”
“Toparlayamadım doktor” dedi. “Emin ol kimse toparlayamıyor. Sadece herkes başka türlü dağılıyor…”
Sayfa 141Kitabı okuyor
Merhaba dostlarrrr
Sizce aşk nedir ? Kavuşunca mı aşk olur kavuşamayınca mı ?
Evin küçük asi kızı Bahar, aşkı çok küçük yaşta abilerinin arkadaşı Ali ile karşılaştığı gün tatdı. Abisi Bulut ve Hamza ne kadar zor insanlar olsada Ali'yi kardeşleri bilmiş hep güvenmişlerdir. Ali 13 yaşındayken Bahar ile okuduğu okuldan ayrılıp babasının iş değişikliği ile Eskişehir'e yerleşir ve 5 yıl aradan sonra tekrar çok sevdiği memleketi Rize'ye döner. Kafasında bin bir türlü soruyla tabi. Ali de abi bildiği Bulut ve Hamza 'nın kardeşi Bahar'a aşıktır. Bir süre yanlış olduğunu düşünerek içinde yaşamayı tercih eder aşkını. Gün geçtikce bizim gençlerin aşkı büyür içlerine sığmaz, taşar. Ali durur mu ? Bu kadar yakınken uzak olmanın acısına dayanamaz ve herşeyi göze alıp açılır bizim deli kıza . Dolu dizgin yaşadıkları aşkın çok ağır imtihanları olur. Aştıkları her zorluk onları cesaretlendirir ve daha çok bağlar bir birlerine. Bir derken iki derken bitmek bilmez sorunlar, yanıltıcı olaylar, kırılan kalpler herşeyi tepe taklak eder. Bir iyi ,bir kötü ne olacak bu genç aşıkların sonu dersiniz ? Cevabını kitabımızda bulabilirsiniz.
Acaba aşkları vuslata mı kaldı?
Yoksa o kadar zorluğu aşıp kavuştular mı?
Dolu dolu, olayların hiç bitmediği bir aşk romanı okudum. Yer yer güldüm, bazen sinir krizi geçirdim, Bahar'ı bir kaşık suda boğmak istedim Ali'nin karşısına geçip yuhh be öküz dememek için kendimi tuttum ama çok eğlendim. Keyifle okuduğum bir hikayeydi , yazarımızın kalemi daim olsun 
Mehtap Karataş sizlerede tavsiye ederim.
Bazen kendine âşık deli bir fıtınaydım Fırtınalar önünde bazen bir kuru yaprak Uğrunda koparılan bir baş da ben olsaydım
Ruh hastalarının, ne kadar dilsiz ve dolaylı da olsa, kendi varoluşlarına tutunmaları uyum sağlamış olanları deli ediyor.
Sayfa 297
Yazarken
Düşünüyor insan yazarken- gerçekten bunları benden başka okuyacak kimse var mı diye. Yani laedri olarak gönderebilirim tabii ki her daim dünyaya, ama benim altımda benimle alay etmeden okuyacak, benim yazdığımı bilecek... İşte burada duraksıyor insan. Etrafta başkaları da varken yazmak çok garip değil mi? Sanat sanat içinse yazmak da benim için
Babaannesi yaşında bir kadına ismiyle hitap ettiren çağdaşlığın ta içine.
Sayfa 42Kitabı okudu
Birbirlerine benzer biçimde damgalanmış insan sürüsünün içinde münferit bir deli ya da aziz bulmak hâlâ . mümkün.
Yürüdüm kendimden emin adımlarla.
Sayfa 37Kitabı okudu
Tüm bildiklerini ağaca anlattı kız. Ağaç delirdi. Yıllar var uğraşıyor güneşe tırmanacağım diye. Çevresini saran duvarları yeneceğini sanıyor. Deli bir ağaç bu.
Büyüdüğümü nasıl mı anladım? Kendimi, kalbim acıdığında uyumak yerine, deli divane gibi yürürken bulduğumda.
Gözyaşlarım daha önce hiç ağlamamışım gibi peş peşe dökülüyordu. Deli ırmaklar gibiydim. Şeffaftım ben. Bir ırmak misali şeffaftım. Ama yalnızca bakan görüyordu içimi. Ben dökemiyordum kelimelere dertlerimi; ama bugün, yosunlarım aralanmış, dolup taşmıştım.
Bir deli aklına ne kadar güvenmeliyse, işte o kadar güveniyordum. Yani bütün kalbimle.
