Selammm Canımlar
Yaaa kitabı yiycem nerdeyse. O kadar tatlıydı ki. Taze taze yorum yazdığım için bence sizde heyecanımı hissetmiş olmalısınız. Yazardan okuduğum ikinci kitap. İlk kitabını da çok sevmiştim ama Allah var buna bayıldım. Çünkü asla olay örgüsü bitmiyor. Hem romantizmi, hem dostluk bağları hem tutkuları hemde aksiyonu, dinamizmi asla
Kitabı genel olarak kahramanımız Zeno' ya sinirlenerek okudum. Sanırım beni en çok yoran karakterlerden biri oldu Zeno. Özellikle kararlar alıp tam tersini yapması beni çileden çıkarttı. Beyaz yada siyah diyemeyeceğimiz, sürekli gelgitler yaşayan bir kişilik. Aslında hepimiz biraz öyle değil miyiz? Kitap okurken sevdiğimiz karakterlerin bir çizgide ilerlemesini beklesek de gerçek hayatta kaçımız aynı çizgide ilerleyebiliyor? Karakterler kahramansa kahraman kalmasını istiyoruz, süreklilik arıyoruz. Zeno bir iyiyken bir kötü; bir akıllıyken bir deli oluyor. Sürekli bir iç çekişme, sancılar içinde. Kimi zaman da öylesine umarsız.. (Kitabı okurken borderline kişilik bozukluğu olabilir mi diye düşünmeden edemedim. ) Kısacası değişik bir kitap. Kitap karakterlerine farklı bir perspektiften bakma şansı buldum ve o anlamda beğendimse de okuyana sabır dilerim.
Benim büyük bir Ayfer Tunç hayranı olmama vesile olan kitap diyebiliriz. Kitabin sayfa sayısı, kalınlıği, karakterlerin sayısının çok fazla oluşu hiçbir şekilde gözünüzü korkutmasın, ara vermeden okumak isteyeceginiz bir roman. Romanda sayamayacağim kadar fazla karakter var ve bu karakterler bir şekilde birbirleriyle ve romanda ismi verilmeyen ruh sağlıği hastanesiyle ilişkililer.
Romanı okumaya başladıktan sonra karakterlerle tanısmaya başlıyorsunuz, örnegin 20. Sayfada okudugunuz bir karakterin 150. Sayfadaki başka bir karakterle bağlantılı oldugunu farkedince "Allahallaha, Aaaaa" diyorsunuz. Şaşıkınlıkla ve içinizdeki merak duygusuyla okumaya devam ediyorsunuz. Karakterleri ve aralarındaki baglantıları ögrendikçe bazı karakterlerle duygusal bağ kurduğunuz, bazılarina çok üzüldügünüz hatta ağladıgıniz veya da oh olsun dediginiz anlar olabilir.
Hani günlük hayatta "dünya ne kadar da küçük" dediğimiz olaylar olur ya işte bu sözün kitap hali diyebiliz roman için.
Bence kitabın özeti de yine kitabın içinde yer alan bir cümlede gizli "Dünya tatlısı küfürbaz Zerrin Hemşire'nin de dediği gibi, Zaten şu geçmişi boklu dünyada kim akıllı kim deli hiç belli degil.
384 syf.
9/10 puan verdi
………..………………………………………………………………
Bir süre önce, 80'lerin kült filmlerinden birini incelerken – Jean-Jacques Beneix'in 37°2 Le Matin (Betty Blue)- Temelini oluşturan romanı okumak istedim: Philippe Djian tarafından yazılan ve 1985'te Bernard Barrault editions tarafından yayınlanan bir roman.
Bu romanın hikayesi isimsiz bir
Cumhuriyet'in ilanından yalnızca bir yıl sonra. Kazanılan temel haklar. Bu hakların ışığında özellikle kadınların içinde biriken isyanın dışa vurumu. Okuduğum bu kısa roman, bana bir saatlik müthiş bir keyif verdi!
Dört yıllık içki yasağının uygulandığı 1924 yılında, Türk toplumunun içinde bulunduğu durum anlatılmaya ve anlaşılmaya değer bir
Boş Yere Azap Çekmeyin, bir DERMAN İçin!
Nasıl başlayacağımı, duygularımı hangi kelimelerle daha iyi nasıl ifade edebileceğimi bilmiyorum. Duygularım, zihnim karmakarışık bir şekilde kitabın etkisi hala sürerken hakkında bir şeyler söylemek istiyorum sadece.
Kitaba başlamadan önce bu kadar etkilenebileceğimi bilmiyordum. Çok eskilerden hatırladığım bazı yorumlar vardı: Oğuz
