Edebiyat sevdalısı bir denizci
Detaylı anlatma biçimiyle iyi bir kitap. akıcı bir kitap diyebilirim. Denizci, toplumun işçi sınıfından gelen, kendini ifade etme yeteneği zayıf, burjuva gözünde kaba saba ancak kitap okumaya çalışan bir gençten delicesine makaleler, şiirler, hikayeler yazan bir adama dönüşen Martin Eden`ın hikayesini anlatıyor. Bunu ilk başta aşık olduğu kadın "Ruth" için (onun seviyesine çıkabilmek için) yaptığını düşünse de işin öyle olmadığını acı bir şekilde öğreniyor. Yazarak para kazanmak isterken beş parasız ve aç susuz bir şekilde sevdiği insan tarafından terk ediliyor ve yazmayı da bırakıyor. Buna rağmen daha önceden dergilere, gazetelere gönderdiği yazılar kıymete biniyor ve bir anda çok zengin bir adam olmaya başlıyor. Aç susuz gezerken bir yemeğe bile davet etmekten yoksun olan insanlar şöhretten sonra evine davet ediyor
Uzun zamandir okudugum kitaplar arasinda beni en cok etkileyen kitap oldu. Ne yazik ki kitabi 4 ayda bitirdim. Bunun kitaptan kaynakli sebebi ise ilk 150 sayfada anlatilan karakterlerin cocuklugunun cok karisik ve anlamsiz hissettirmesi. Elbette kitabin sonlarinda bu detaylarin ne kadar onemli olacagini bilsem daha az onyargiyla yaklasirdim ama yine de kitaba basladigim gibi bir sure devam etme istegimi baltalamis oldu bu ilk 150 sayfa. Ama itiraf etmeliyim ki sayfa 300den kitabin sonuna kadar tek gunde okudum ve bitirdim. Beni delicesine icine cekti kitap.
Kitap iki kisimdan olusuyor. Bolsevik ihtilalinin rus halki uzerindeki etkileri ve ana karakterimizin yasadigi dillere destan ask. Ben ilk kisimdan kendime yonelik cok bir anlati bulamadim cunku felsefi konulardan ve ozellikle siyaset felsefesi konularindan hayatim boyunca uzak durmusumdur. Ilgimi cekmez ve ileride de kolay kolay cekecegini sanmam. Yine de toplumsal durumu cok iyi yansitmis bize yazar.Ikinci kisim ise kitabin beni etkileyen tarafi. Kim ne derse desin kitabi okurken hepimizin icinde bir seylerin burkulduguna eminim. Doktor Jivago ve Lara hakkinda yazacagim tonlarca sey var ama bunlarin hepsi zaten kitapta guzelce betimleniyor ve sunuluyor. Bu sebeple diyebilecegim tek sey gercekten ama gercekten beni uzun zamandir ilk kez bu kadar etkileyen bir eser tukettigimdir. Hele en son gerceklesen diyaloglari bir sure aklimin koselerinden firlayip gundelik hayatimda beni yakalayacak gibi hissediyorum.
Bir sans vermenizi diliyorum bu kitaba, iyi okumalar.
Kafayı yemişiz
Kendi kendimize gün içerisinde konuşurken fark ediyor musunuz, ne söylüyoruz ne yapıyoruz? "Kafam dolu" diyoruz mesela ama o anda "Dışarı çıkmam lazım, önce yemek yiyeyim, faturalar vardı ödenecek, alınması gerekenler, geçen ay da ben ödemiştim faturaları, kimse yardımcı olmuyor, neyse şu yemeği ısıtayım.." gibi kafamızda
Yeniden dünyaya gelsem, aynı anne ve babanın çocuğu, aynı abinin kardeşi, aynı adamın eşi, aynı çocukların annesi olmayı delicesine isterimmmmm... Fakat yeniden dünyaya gelsem bir de arkeolog olmayı dilerim ;)) Ama öyle okulunu okuyup, olaya akademik açıdan devam etmek değil bendeki istek; bendeki istek keşfedilmeyi bekleyen her çeşit 'zaman
·
Not rated
Uğultulu Tepeler... Her sayfasında yazarın anlatım tarzına, oluşturduğu karakterlere, kurgusunun ilerleyişine hayran kaldığım bu eseri daha önce neden okumadığımı düşünüp sinirlenirken, şimdi okuduğum için de mutluyum. Her kitabın bir zamanı vardır, bunu bilirim ve savunurum. O yüzden Uğultulu Tepeleri bu kadar geç okuduğum için mutluyum.
Konu:
Sait Faik'i delicesine seviyorum öykülerinde mutlaka deniz olan ve binlerce balık kokusunu alabileceğiniz bir adam...
Ama hep o halkın yanında biçare gibi hissederim onu aralarına karışmak isteyen fakat hep itelenen bir adam...
Türk yazarları okudukça değişmeyen ülkemin yüzünü görmek de kahrediyor beni... Son Kuşlarda da bunu gördüm. Nereye gittiniz o dönemin naif insanları yerine kaba saba, sonradan görme reziller kaldı
Ruhun Şad Olsun Sait Reis
