Birden Kabataş'ı özledim; kokusunu, kasvetini, rengini, havasını. Mevsim yazdı ama orası güz gibiydi, rüzgarı şu an bile göğsüme doluyor. Bir de artık insan özlemediğimi fark ettim; artık bir binanın taş yapısını, havanın kokusunu, geçmişte yaşadığım bir anın hissiyatını özlüyorum.
Gidip sigara içeceğim, iyi geceler.