İnsanoğlunun içi sevinçten, umuttan pır pır pır eder de uçar, niye böyle içlerini kararttılar, niye niye ışıkları söndürüp sevinç, sevgi damarlarını kuruttular, niçin, niye böyle mahzun, üzüntülü, yalnız oldular?
Sayfa 47 - Yapı Kredi Yayınları - 1951 (18. Basım)Kitabı okuyor
Geceler bitti. Yolculuklar bitti. Yeni yerler, yeni sabahlar bitti. Her yerde bin yıllık bir aşınma, solgun zaman kokusu. Senden önceki haline döndü kalabalık. Gamzeli sular yürürdü dünyaya, kirpiğin kaşına her değdiğinde. Ben deniz derdim hazla, gökyüzü niyetine bakardı başkaları. Kimsenin sesinde bulut yok, kanat yok, rüzgar yok; bir hızar sesiyle konuşuyor artık herkes. Kalbinle donattın önce gövdemi, sonra aşkın nasıl bir yoksulluğa dönüştüğünü gösterdin. Sevinçler bitti, kapı zilleri bitti. Ne bir yere giden var, ne gelenlerin yüzünde bir iyilik. Senden başka anısı yok döndüğün yerlerin. Tükeniş kendini yokluğunla tanımlıyor. Açık yarada bir ayaz şimdi anılar. İncelikler bitti; o güzel telaşlar. Ne bir yağmur sesi çatılarda, ne camlarda yüzünden bir balkıma ki düş kurabilsin odalar. Sen oyunlarından çekildin, birbirine küstü çocuklar. Yaşlılar aynaya bakmayı unuttu. Ben durdum tüm bunların ortasında, boynumda ağır dilsiz bir çan, ölüme dek seni susmaya yargılı. Özgürlük bitti. Övünme bitti.
Sayfa 14Kitabı okuyor
Hayvan olmak bu çağda insan olmaktan daha mutluluktur.
Sayfa 36 - Yapı Kredi Yayınları - 1951 (18. Basım)Kitabı okuyor
İstanbul şehri insanların birbirini yemeleri, kötülemeleri, sömürmeleri, öldürmeleri, düşman olmaları üstüne her gün yeni tuzaklar kurmuyor mu?
Sayfa 25 - Yapı Kredi Yayınları - 1951 (18. Basım)Kitabı okuyor
gökler bomba kustu...
....
işte bunlar bildiğin şeyler.
Gökler bomba kustu.
Açlık.
Cenazeler.
Dünya ıssızlıkta, yalnızlıkta çın çın ötüyordu.
Sayfa 405Kitabı okudu
