Rus edebiyatına ayrı bir zaafı olan ben için güzel bir deneyimdi...
1800 lü yıllarda bile günümüzde ki sorunların neredeyse aynılarını görmek beni gerçekten üzüyor. İnsanlık olarak hiç ilerlemediğimiz gerçeğiyle yüzleşiyorum her defasında... Teknoloji olarak nirvanaya ulaşsak bile insanlık olarak hâlâ ;bencil, saygısız, sevgisiz, paragöz, acımasız,vahşi ...
Biz insanlık olarak her geçen gün yok oluyoruz... Daha da kötüleşiyor zaman geçtikçe... Beterin beteri vardır derler ya işte o konumdayız...
Çocuk, kadın,hayvan;cinayetleri, tecv*zleri, şiddet... Artarak giden cehalet...
Sevgi bütün sorunların tek çözümü.. İnsanın mayası sevgi.. Umarım severiz bir gün.
Sevmeyen ölümde kalır (Yuhanna
Büşra Sanay'ın kitapla ilgili bir konuşmasını izledim. İncelememi yazmadan önce bana da bir fikir olur diye düşündüm. Ancak kitabın neredeyse her bölümünde olduğu gibi yine tüylerim diken diken oldu, zaman zaman gözlerim doldu ve gerçekten ağırlaşmış hissettim. Ben bunları sadece okurken ya da dinlerken bu kadar etkileniyorsam,
