Bazen kaçış yolu arıyorum. Hep aklıma sen geliyorsun. Bildiğim tek yol çıkmaz sokak olan sen. Her şey farklı olabilir miydi diye düşünüyorum önce. Sonra bakıyorum olmuyor kapıyorum gözlerimi her şeye. Bizi hayal ediyorum. Sen ve benin ortak oluşunu uyanmak istemiyorum gündüz rüyamdan.
Annemin seslenişiyle gerçek dünyaya dönüyorum. Senin olmadığın ve olmayacağın o dünyaya. Biliyor musun her şey rağmen devam ediyorum
sana ve her şeye rağmen...
#kendikalemimden
Dağca arzular ve sıkıntılar olur insanlarla devam eden
Şükür ki insanlar Tanrı'm yaşarlar ve ölürler
Oldukça kısa bir öykü olan bu eser beni çok arada bıraktı diyebilirim. Kısa öykülerde genelde olaylar çok hızlı geliştiği için birçok sorunun cevapsız kaldığını hissederim. Bu öyküde de aynı şeyi yaşadım. Ana karakteri ve yaşam öyküsünü tam anlamıyla tanıyamamak ben de bir eksiklik yarattı. Kendimi kitaba tam anlamıyla veremedim diyebilirim.
Belirli bir noktada neler oluyor diyerek okumaya devam ettim ve aslında nasıl bir hüzün yaşandığını fark ettiğim anda kitap bitti. Ve aslında hikaye yarım kaldı. Kitabın konusuna baktığımda daha uzun soluklu bir hikaye olsa ve cevapsız kalan sorular da cevaplansa daha etkileyici bir son olabilirdi diye düşünüyorum.
Kitap hiç güzel değildi keşke okumasaydım diyemem. Fakat kitabın ben de özel bir yeri oldu mu? Hayır. İlk cümlemde de söylediğim gibi, çok arada kaldım. 
Galaktik Trenyolu'nda Gece Vakti
"Hayatımda kendi kafama sıkmayı var olmaya devam etme lütfuna yeğleyeceğim zamanlar oldu."
Kalp, bir orkestranın şefi gibidir; ritmiyle hayatın müziğini yönetir. O durduğunda, müzisyenler - duygular ve düşünceler - sessizliğe bürünür. Kılcal damarlarda kalan son kan damlaları, son notalar gibi yankılanır, ama bu, bir veda şarkısının hüzünlü melodisidir. Tıpkı güneşin batışının ardından gökyüzünde kalan son ışıklar gibi, bu da geçicidir ve sonunda karanlığa gömülür. Kalbin melodisi sonsuza dek susmuş olsa da, yaşadığı aşk ve acıların yankısı, hikayelerde ve anılarda yaşamaya devam eder.
eğer hayatımı yeni baştan yaşayabilseydim
o yaşamda
daha çok hata yapardım.
o kadar mükemmel olmaya çalışmazdım. daha çok dinlenirdim.
bu yaşamda, onca ciddiyetin arasında yapamadığım kadar eğlenirdim.
o kadar temiz kalmazdım.
daha fazla riskler göze alır, daha çok gezer, daha çok günbatımı seyrederdim,
daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde
"Metruk bir değirmen gibiydim; işe yaramaz, gözden çıkarılmış, kuşların bile uğramaktan vazgeçtiği yıkılmayı bekleyen bir değirmen. Yeryüzünün unutulmuş bu ücra köşesinde başka birçok şey gibi iyinin ve kötünün; acının ve mutluluğun arasındaki çizgi belirsizleşmiş sanki her şey yalnızca zamanı unutmak için yaşanıyor gibiydi. Sanki bu durmadan yağan kar her şeyin üstünü örtüp bu unutuşu mümkün kılmak için didiniyor gibiydi. Mevsimler geliyor, geçiyor umutlar başlayıp tükeniyor ama yine de hayat neden olduğu belli olmayan sabırlı bir inançla inadına devam ediyordu."
tüm acılarla gülerek yüzleşmen, onları hakettiğin anlamına gelmiyor. ve olgunca verdiğin tavırlar, insanlara olan saygının son kırıntıları sadece. çok sevdiğin her şeyi artık sevmekten vazgeçecek ruhsal dengeye ulaşmış, ama bu uğurda çok yorulmuş gibisin. yorgunluğunu haykırıyor gözlerin. yine de üzülme çünkü geçti hepsi. artık kimse umutlarını idama sürükleyecek kadar sana kendini değersiz hissettiremez. birgün bir başkasına bakar gibi bak kendine. tüm olan bitenin sonunda kendini anlamışsın. başka kalpleri şifalandırmak için çıktığın bu yolculukta, sonunda kendi evini bulmuşsun. artık sıcak bir yuvan, değerini bilmen gereken bir benliğin var. sadece kendine iyi bak, sadece kendine iyi davranmaya devam et. güneşli günleri, ya da o yıldızlı gecelerdeki sıcaklığı kendi benliğinde bulacaksın. kendin olmaya devam et ki, bir daha başkası için kendinden olmayasın.
Başparmağı klitorisimde daireler çizmeye devam ederken, içime dalmayı sürdürüyordu.
Ellerimi boynuna doladım ve onu biraz daha kendime doğru çektim. Aramızdaki aleti sertleşmeye devam ediyor, bense tahrik olmaya devam ederken dudakları bana ihtiyacı olduğunu söylüyor, ben de aynı şekilde istekle ona ihtiyaç duyuyordum.
Elleri ellerimdeyken göğüslerime doğru eğilip birini ağzına aldı. Zevkle iç çekerken bedenim ona teslim oluyordu ama yine de aklımda detaylar dolaşmaya devam ediyordu
Alıntı
İşte bu nedenledir, dünyadan vazgeçmeme konusundaki ısrarım. Dünyada olmaya devam et; zorluklarını kabul et, tehlikelerini, acılarını,yaralarını kabul et. Onu yaşa. Asla kaçınma, asla kestirme yollar bulmaya çalışma çünkü yoktur. Bu yaşam bir mücadeledir; çetindir,yokuş yukarı bir süreçtir, ama zirveye ancak bu şekilde ulaşılır.
Sayfa 99
İnsanın terkibi dört unsurdan oluşur, anasır- ı erbaa der eskiler diye devam etti . Hava , su , ateş ve toprak.
Sayfa 74Kitabı okuyor
Beklemek, bir şeyin yoluna ve haline girmesini beklemek, beklerken olacak olanın olması için gereken her türlü başka hale geçişlere, kalışlara tahammül etmek ne zor şeydi. Başı da, ortayı da, sonu da bilip beklemek ne tahammülü güç şeydi. Tanrı'nın da yaptığı bu muydu? Baş, orta, son belli, helak kaçınılmaz, ancak önemli olan o zamanı geçirmek, o zamandan geçmek. Ve geldiğinde gelmemiş gibi, bilmemiş gibi, yaşamamış gibi gelmek, rüyayı görüp uyanmak ve "Neyse rüyaymış," demek ve aynı yerden uyumaya devam etmek. Yaşamaya da, ölmeye de yazık. Bu ölüm için yaşamaya, bu yaşamak için ölmeye yazık.
Sayfa 50 - iletişim yayınları, ikinci baskı, 2013
