Füruzan'ın ilk baskısı 1974'te yapılan 1975 TDK Roman Ödülü'nü kazanan ilk romanı.
Eser bugünden bakıldığında şiirsel olmak adına zorlama ifadelere, cümle kalıplarına sahip olmasıyla beni ara ara boğdu. Karakterlerin sosyal yaşamda olmayacak ölçüde yazılı bir metni okur gibi konuşmaları ve didaktik üslupları da yine bugünden bakıldığında fazla fazla göründü gözüme. Romantize edilmiş devrimci karakterleri, bu karakterlerin zorlama Türkçeleri, gerçekdışılıkları, köylü karakterlerin iletişimleri, üslupları günümüz çemberinden bakınca noksanlık etkisi uyandırıyor. Üstelik böyle büyük bir yazara yakışmayacak dilbilgisi yanlışları da kitapta bulunmakta. Hatta harf eksiklikleri var ki kitap yayınlayıcılar tarafından bir kez olsun okunmadı mı düşüncesi oluşturuyor insanda. Ama tüm bunlara rağmen karakterleri var eden koşullar, gelişimleri, sosyal entelektüel deneyimleri anlayışındaki ustalık -naçizane benim gibi sıradan bir okur gözünden- romanı çok büyük roman yapmak için yeterli. özellikle Nüveyre Öğretmen analizleri oldukça sağlamdı bence.
Kitap karakterlerinden ana karakter olan didaktik romantik Emine yerine Seçil'i çok daha fazla sevdim ben. Daha gerçek daha insan göründü gözüme. Kitabın sonu o sebeple beni fazlaca sarstı. Son kısımdaki Ertegün Üsteğmen ayrıntısı ise insanı dibe çökerten etkileyici bir sondu benim açımdan.
İçimden o an geçen şu oldu: Büyük yazarsın vaktinin ülke şartlarında iki büyük insanının soy isminin korunaklığına dayanmak yerine soyadını silip de atan değerli yazar Füruzan!
