Mevcut bir savaşın ortasında seni evimi vururken gördüm.
Devam etmeliyim diyordum ki
Haricindeki her şey kayboldu.
Aynı saftayız diye destek olacaksın sanıyordum
Daha kolay vurabilmek içinmiş her şey.
Düşman senmişsin
Ve
Evi tek bir kurşun yememiş olan kurşunu atandır.
Bahar Dicle Şahin
Milletin tarlasında ekin biter, bizim tarlalardan korsan trafo fışkırıyor!
❗️Kaçak elektrik kullanımında son perde!
Dicle Elektrik, 2024 yılı içerisinde 2155 kayıt dışı trafonun tespit edildiği Şanlıurfa'nın Akçakale, Ceylanpınar ve Viranşehir ilçelerinde çok sayıda yeni kaçak trafo tespit etti.
Toplam gücü 660 KVA olan trafoların 265 konutun elektrik ihtiyacını karşılayabileceği belirlendi.
Yıldızların ülkesi var mıdır Edip
Dicle aktığı toprakları seçer mi?
Sayfa 56Kitabı okuyor
Bağdat Talanı
Bağdat, 10 Şubat 1258 de teslim oldu. Hülagû, halife ve
ailesini esir alıp kalan askerleri öldürdü. Moğollar bir zamanların en muhteşem şehrin ihtişamını elinden aldılar. Saray,büyük cami ve halifelerin türbeleri yakılırken ünlü kütüphaneler talan edildi. Söylenenlere göre belgelerden ve kitaplardan akan mürekkep Dicle Nehri'ni siyaha boyamıştı. Sokağın birinde bulunan annesiz yeni doğmuş kırk bebek derhal katledilmişti. Katliamda en az 100.000 kişinin öldürüldügü
söylenir.
Sayfa 64Kitabı okudu
Kamuda tasarruf yapıyor işte daha ne :D
İslam dünyasında bugün hala bir tüyü bitmemiş yetiminin hakkı edebiyatı vardır. Bu, Halife Ömer'in adaleti edebiyatıyla, Dicle kenarında kaybolmuş oğlaklardan kendini sorumlu tutması efsanesiyle Türk insanına çok gözyaşı döktürür. Ama bu edebiyatın, efsanenin bu kadar duygulandırdığı aynı toplum öte yandan "devletin malı deniz, yemeyen domuz." vecizesini de üretmiştir veya devlet malının yöneticiler tarafından yağma edilmesine fazla bir duyarlılık göstermez. Peki bu toplumun bir ferdi evindeki veya iş yerindeki en önemsiz bir eşyayı haberi veya izni olmadan alsanız kıyameti koparmaz mı? Peki, neden devlet veya kamunun malının bu kadar utanmazca yağmalanmasına karşı herhangi bir tepki göstermez? Çünkü bilir ki evdeki eşya kendi malıdır, kendi el emeği göz nuruyla onu kazanmıştır. Ama ne devlet kendi malıdır, ne de onun hukuku. Ne devleti ne hukuku kendisi inşa etmemiştir, kendisi üretmemiştir. Kimseyi suçlamak için söylemiyorum. Bütün bunların tarihsel, sosyolojik nedenlerini de biliyorum. Ama dünyayı anlamaya ve açıklamaya doğru bir yerden başlamamız için önce şeylerin adını koymamız lazım, değil mi?
Kimsin sen, aşık mı, sevdalı mı, yufka yürekli mi?
Katil mi, cani mi, hırsız mı, eşkiya mı, kan içici mi?
Ey insan, kara gecelerin çocuğu, kin ve nefretin ders ve tecrübeleriyle, terbiye edilmiş, kin ve nefret karanlığının evladı, bugünün, bugünkü devir ve devranların, insan ve kuşaklarının sahibi, dünün yaşlı egemeni, kaderin ve feleğin çarkının hükümdarı, niçin çırılçıplak yüzünü bana göstermiyorsun, niçin yüzün hep ya aydınlığa, ya da karanlığa dönüktür senin?
Sayfa 22Kitabı okuyor
“gözleri Dicle gibidir
hani biraz fazla baksan boğulacağından korkarsın”
...
Derken yarına inanmaya başlar birileri
Düşlerinde umut bulur
Saçlarında kaçak tütün tebessümü
Ve tokalaşmaları sertçedir, samimidir
Kendi renginde akar Kızılırmak
Dicle kendi dilinde çalkalanır
Ansızın hatırlanmış bir şey gibi
Sayfa 230
Kimsesiz bir akşam, öteden beri yorgun
Hüznüyle erirken Dicle de sessiz
Ahmet Hamdi Tanpınar