Kadinlar daha fazlasini odemek zorunda kaldi. Dik bir durus daha dar kalcalar demekti ve bu da dogum kanallarini daraltiyordu, ustelik ayni anda bebeklerinde beyni buyuyordu. Dogumda ölüm disi insanlar icin ciddi bir sorun haline geldi. Bebeklerin kafasi ve beyni daha kucuk oldugundan erken dogum yapan kadinlar daha cok dogum yapabildiler ve daha cok cocuk sahibi olabildiler. Dogal secilim bu sekilde erken dogumlara hayatta kalma sansi verdi
Sayfa 25Kitabı okudu
“Dip, gerçektir. Dipte olmak da bir o kadar gerçektir. Küçük bir duruş değişikliği, bu kadar sabit bir şeyi değiştirmeye yetmez. Seçkin bir konumdaysanız, dik durmak ve baskın görünmek, sizi sadece bir kez daha alaşağı etmek isteyenlerin dikkatini çekebilir. Bu, gayet anlaşılabilir. Ancak omuzlarınızı arkaya vererek dik durmak sadece fiziksel bir şey değildir çünkü siz sadece bir bedenden ibaret değilsiniz. Aynı zamanda bir ruhsunuz. Fiziksel olarak dik durmak ayrıca metafizik olarak da dik durmayı ima eder, çağırır ve talep eder. Ayakta durmak, Varlığın yükünü gönüllü olarak kabul etmek anlamına gelir. Hayatın talepleriyle gönüllü olarak yüzleştiğinizde, sinir sisteminiz tamamen farklı bir şekilde tepki verir. Kendinizi bir felakete hazırlamak yerine bir meydan okumaya cevap verirsiniz. Ejderhanın gerçekliği karşısında korkudan sinmek yerine, istiflediği altını görürsünüz. Baskınlık hiyerarşisindeki yeriniz almak ve kendi bölgenizi, onu savunmaya, genişletmeye ve dönüştürmeye istekliliğinizi göstererek inşa edersiniz.”
Sayfa 74 - Pegasus YayınlarıKitabı okudu
Gregor Samsa bir sabah kötü bir rüyadan uyandığında, kendini yatağında korkunç bir böceğe dönüşmüş olarak buldu.”
Daha ilk cümlesiyle bile kitabın sonunu merak ettiren bir konu… Sayfalar ilerledikçe Gregor’un hayatına bir böcek olarak devam etmeye çalışmasına ve ailesinin, yakın çevresinin bu durum karşısındaki bocalamalarına tanık oluruz.
Ama bu dik duruş bana hep kırılgan görünür, çünkü yıkıcı bir umutsuzluk kadar kötü olan tek şey gerçekdışı bir iyimserliktir.
Sayfa 96Kitabı okudu
Ana'nın hayatında hiçbir şey açıklamak zorunda kalmadığı tek ve son insan olduğunu fark etmişti. Ana, onun hayatını üzerinde taşıdığını, yaşamöyküsünün etine kemiğine kazındığını biliyordu. En sıcak havada bile neden uzun kollu giyiyorsun diye sormaz, neden dokunulmaktan hoşlanmıyorsun demez, en önemlisi bacaklarına, sırtına ne olduğunu kurcalamazdı; zaten biliyordu. Onun yanındayken ne sü rekli tedirginlik ne de teyakkuz hissederdi başkalarıyla olduğu zamanki gibi; bu tetikte olma hali çok yorucuydu ama zamanla dik duruş gibi bir alışkanlık haline geldi. Bir kere sinde Ana ona sarılmak için uzanmış (bunu sonradan anlamıştı), o ise refleksle kollarıyla başını kapatıp savunma pozisyonuna geçmişti; sonrasında utanmıştı utanmasına ama, Ana da onu küçümsememiş, fevri davranmakla suçlamamıştı. "Salaklık bende Jude" demişti aksine. "Özür dilerim. Bir daha yanında ani hareketler yapmayacağım, söz."
Sayfa 138 - Doğan Kitap YayıneviKitabı okudu
Kadınlar daha da fazlasını ödemek zorunda kaldı. Dik bir duruş daha
dar kalçalar demekti ve bu da doğum kanalını daraltıyordu, üstelik aynı
anda bebeklerin de beyni giderek büyüyordu. Doğumda ölüm, dişi insanlar için ciddi bir sorun hâline geldi. Bebeklerinin kafası ve beyni daha
küçük olduğundan, erken doğum yapan kadınlar daha çok hayatta kaldılar ve daha çok çocuk sahibi oldular; doğal seçilim bu şekilde erken do
ğumlara hayatta kalma şansı verdi. Elbette böylelikle diğer hayvanlara
kıyasla insanlar, pek çok hayati öneme sahip sistemleri henüz tam olarak gelişmemişken erken doğar hâle geldiler.