Adolf Hitler’in ressam olduğunu duyduğumda çok şaşırmıştım. Sanat ve savaş, renk ve kan, fırçalar ve silahlar aynı bedende yaşadı. Belki de öldürdüğü kişiye kaleminde can veriyordu. Ha bir de âşıktı. Yüreğinde bir kadının sevgisi vardı. Bunlara rağmen biz hep acımasız ve katil tarafını konuştuk.
1924’te hapishanede yazdı bu kitabı ve davasına yabancı olanlara değil aksine sıkı sıkıya bağlananlara seslendi.
Onun hikayesini onun ağzından dinleyin. Acımasızlığını anlamak ve adlandırmak imkansız ama beyninden geçen düşüncelerin sözcükleşmiş halini okumak garip hissettiriyor.
Bir diktatörün, kendi davasının sesi bu kitap.
Edebiyatla kalın, esen kalın. ️