Bir fikrin çiğliği ve yozluğu ne denli yüksekse, o fikri savunmak zorunda kalan kişinin ifadesi de o denli yüksek sesle, o denli sakil bir tavır ve üslupla, o denli buyurgan, dikte edici ve aşağılayıcı oluyor. Bir fikri savunan kişinin, önce o fikre kendini ikna etmesi gerekir.
Ahlakî olmakla ahlakçı olmayı birbirinden ayırmak gerek: Ahlakî olmak, bir ilkeyi savunmak ve o ilkeyi pratiğe dökmektir. Ahlakçı olmak, bir ilkeyi kendi politik çıkarın için kullanmak, eğip bükmek, dikte etmektir; buradaki pratik ahlakîliğiyle değil, politikliğiyle tartışılır.
Kitap kulübünde okumam gereken kitabı bir türlü devam ettiremiyorum ; kitabın sarmaması değil mesele ; ben birilerin bana ‘şunu okuyacaksın ‘ diye dikte etmesini istemiyorum sanırım bana göre değil 😞
Kitabı bitirdim, şu ana kadar okuduklarım içinde en karanlık olan distopya buydu. Irkçı, militarist ve kadın düşmanı bir yönetim hakim. İnsanlara dogmatik bir din haline getirilmiş faşist ideoloji dikte ediliyor. Kadınlara evcil hayvanlardan daha fazla değer verilmiyor. Eğer oğul, hatta kız bile doğuramazlarsa o kadar bile değerleri yok. Paylaştığım alıntılardan daha sert olanları vardı hepsini paylaşmadım. Mesela erkek üstünlüğünü, kendi değersizliğini kabul etmeyen, özgürlük isteyen bir kadının ağır işkence görerek öldürülmesi gibi. Böyle rahatsız edici şeyler çok vardı.
Bu kitabı Maynun ve Öz ile karşılaştırdım çünkü o da çok karanlık bir distopyaydı. Swastika Geceleri, Aldous Huxley'in Maymun ve Öz'ünden daha karanlık bence. O post-apokaliptik dünyada da kadınlar değersiz 'kaseler'dir, tek görevleri erkeklere itaat edip çocuk doğurmaktır. Ama sonuç Swastika Geceleri bana daha karanlık geldi.
Hamdi Gülen
@persona_nongrata
·27 Nisan 15:21
Belki bunu söylemek için erken olabilir, yeni başladım ama feminist yazar 
Katharine Burdekin tarafından yazılan 
Swastika Geceleri en sert, en karanlık distopya olabilir. En azından okuduklarım içinde.
Düşüncelerimizi kontrol edemiyoruz. Düşünceler, sinir sistemimizin durumunu yansıtan nörolojik dürtülerdir. Yapabileceğimiz şey, düşüncelerimize yanıt vermenin daha sağlıklı yollarını öğrenmek. Düşüncelerimizin davranışlarımızı dikte etmesi gerekmez.
algılarımızı ne kadar koruyabiliyoruz, toplumun bize dikte ettiği parazit düşüncelerden? doğru bildiğini yaparken bile kendini kötü hissetmene sebep olabilecek kadar bize nüfuz edebiliyorlar..
“Yaşamam gerektiği gibi yaşamak, ne için dünyaya geldiysem onu göstermek, farkımı ortaya koymak, kalbime dikte edilen çiçekleri sunmak istiyorum. Bunu istemek kesinlikle bencillik olamaz.”
Rilke