Kitabı tek bir kelimeye sığdırmam gerekseydi kesinlikle bu kelimeye sığınırdım; İnsanlık. Hayatımda en önem verdiğim konu -mesleğim ve karakterimden ötürü-, "nitelikli çocuk yetiştirmek" olmuş durumda, o yüzden kitap benim içim nasıl adil ve vicdanlı çocuklar yetiştirilir sorusunun cevabı oldu. Atticus muhteşem bir baba, muhteşem bir model ve bir çocuğun en çok ihtiyacı olan şey de bu zaten. Kitap tam anlamıyla ahlak, değer yargıları, vicdan temasıyla oluşturulmuş ama gelin görün ki rahatsız eden yerleri de olmadı değil. Örneğin özellikle Yahudi ırkından bahsedilmesi, dünyada tek ezilen ırk yahut topluluk oymuş gibi dikte edilmesi hiç hoşuma gitmedi, hele hele onların sahip olduğu topraklardan(!) - yazarın kastı Beyt'ül Makdis olsa gerek- çıkarıldıklarını, bu haklarının(!) ellerinden alındığını söylemesi vs gerçek anlamda gerdi beni. Ben alacağımı aldım, pedagojik ve ahlaksal açıdan bakıp dersler çıkardım ve kesinlikle iyi-kötü nedir ayırabilecek herkese tavsiye ediyorum, iyi okumalar
