Halim haraptan döndüm, duvarların kısmeti açıldı; baş göz edildi her ev, sensizliğin yokuşlarında. Bir altın tepsiyle bin buse kondurdu sensizlik, figüran olmaya giden hasretimin imdadına başrollerini yetiştirdi ona sarıldığın dev mutlulukların… Yönetmenin “kestik!” demediği her sahnende kestim, sensiz soluklarımı…