“Çocuğun eli hayvanın sırtında, Lucrezia’yla kaplan uzayıp giden bir an için birbirlerine baktılar ve Lucrezia için zaman durdu, dünya dönmeyi bıraktı. Lucrezia’nın yaşamı, adı, ailesi ve çevresindeki her şey geri çekilerek boşluğa karıştı. Yalnızca kaburgalarının altında atan, kanı içine çekip tekrar tekrar püskürterek damarlarında dolaştıran kendi kalbinin ve kaplanın kalbinin farkındaydı. Lucrezia neredeyse hiç nefes almıyordu; gözünü bile kırpmıyordu.
“Bir karınız varsa yanlış bir şey söylediğinizde anında anlarsınız. Zira o, bir şekilde havadaki iyonların yerini değiştirir ve siz nefes alamayacak hale gelirsiniz.”