Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
Gamze Güller, öykülerini okumayı en çok sevdiğim yazarlardan biri. 2013 yılında Orhan Kemal öykü ödülüne layık görülen yazarın son öykü kitabı Zürafanın Bildiği, Everest yayınları tarafından yayımlanarak okuyucuyla buluştu. On üç öyküden oluşan eser, metinler arası özellikler, rüyalar ve birçok öyküde yer alan hayvanlarla okuyucusunun hayal gücünü tekinsiz bir mecraya sürüklüyor. Etkileyici iki küçürek öykünün yer aldığı eserde anonim Türk edebiyatını ürünlerinden de yararlanıyor Gamze Güller. Kitap, samimi dili ve farklı biçim özellikleri ile öne çıkıyor. Sen diliyle yazılan “Kafes” öyküsü eserdeki alegorik öykülerden biri. Hayvanlardan yola çıkarak insanın sıkışmışlığını anlatıyor bize yazar. Kimi zaman trende, kimi zaman arabada, ya da evde oluşan kafeslerimizi hatırlatıyor. Modern hayatın hengâmesinden sıkılanların, iletişim sorunu yaşayanların, yılgınların, kabukları içine gizlenmeyi yeğleyenlerin, sessizliği seçenlerin, yoksulların, toplum kabullerine boyun eğip bir türlü kendi olamayanların ve dilsiz dostlarımızın sesi oluyor Gamze Güller.
“Sen bu kafese getirilip konulmadın da kafes senin etrafına inşa edildi sanki. O kadar senin. O kadar senin değil. Çıkmak istiyorsun, her gün çıkmak istiyorsun buradan. Ama uğraşacak gücün yok. Sen mi buraya aitsin yoksa kafes mi?”s.46
Yazarı tanımasam şu kitabın 30. sayfasında falan bu yazar ''Nobel alabilir.'' derdim.
Bir dönem internet üzerinden yayımlanan bir spor dergisinde editörlük yapıyordum. Yazarlardan biri ile kahve içerken bana azmak istediği bir yazı hakkında fikrimi sordu. Futbolu neden, nasıl sevmeye başladığını anlatan bir yazı yazmak vardı
Almanya’da bir eyalette Orman Müdürlüğünde 20 yıldan fazla ormancı olarak çalışmış ve şu an Orman Akademisinde doğa dostu yöntemlerle orman idaresi öğreten Peter Wohllben’ın bilimsel araştırmalara dayanarak hazırladığı Ağaçların Gizli Yaşamı ağaçların gizli dünyasından keşifler sunuyor.
Ağaçlar… Ne Hissederler, Nasıl İletişim Kurarlar? Ağaçlar
Karanlıkta ışığı fark edenlere....
Bu kitapta acıların bir araya getirdiği ve tesadüf diye sanılan koca yüreklerin kaderin eliyle birleştiği hayatlara şahit olmanın soluksuz heyecanını yaşayabilirsiniz, kitabın her karesine ve her karakterine sindirilmiş hayat filizlerini bulabilir, hayatınıza yön verebilirsiniz, acının içinde dermanı, sorunun içinde cevabı bulma sırrına erince hayatın lezzetine varma yolunda şerefli bir yolcu olmanın hazzına ulaşılabildiğini ve her doğrunun, iyinin kesinlikle kazandığı mutlu bir sonda buluşma heyecanına kesinlikle şahit olmanızı tavsiye ediyorum...
Herman Hesse'nin okuduğum ilk eseri. Kitabın içeriği dikkatimi çekmişti ancak asıl ilgimi çeken yazarın Hitler döneminde adının ve kitaplarının yasaklamış olması. Bir yazar ve kitap yasaklanmışsa mutlaka orda okuyanı uyandıracak bir şeyler vardır. Zira devlet yöneticileri düşünüp sorgulayan halktan ziyade kör sağır dilsiz halkı yeğlerler.
Esere dönecek olursak baş karakterimiz Siddartha anlam arayışı mücadelesi için ailesini ve sarayını geride bırakan bir gençtir. Yolculuğu esnasında farklı görüşler farklı inançlarla karşılaşır ancak bir türlü aradığını bulamaz. İçindeki boşluğu dolduramaz. Çünkü o kelimelerle verilen öğütten ziyade yaşayarak deneyimlemek istemektedir. Nitekim yaşar deneyimler edinir ancak bu içinde kötü hisler uyandırmaktan öteye gitmez. Aslında bizi bize farklı pencereden anlatan ve günlük rutinlerin boşluğuna işaret eder. Şunu da belirtmek gerekir ki Doğu mistisizmi hakkında bilgisi olan okurlar için yazarı ve eseri anlamak daha kolay. Diğer türlü bu kitap ne anlatıyor böyle diyebilirsiniz. Derinlik var mı, elbette . Ancak aramak ve bulmak isteyene...Aramak demişken Siddartha bir noktada uyarır ; aramaktan bulma fırsatını kaçırmayın... Zira çoğu şeyi ararken çoğu şeyi de gölgeler yokluğa iteriz...
Güzel bir kitaptı , her okur kendince bir pay alacaktır. Şimdiden iyi okurlar :)
312 syf.
10/10 puan verdi
Muhteşem bir kitap okudum! MUHTEŞEM
19. Yüzyılın başlarında, filozof Kant'ında doğum yeri olan Königsberg'deki bir genelevde iki çocuk doğar. Biri; sağır, dilsiz, kambur ve aynı zamanda cüce olan, çarpık bedeni ve biçimsiz suratıyla herkesin hilkat garibesi diye adlandırdığı Herkül Barfuss. Diğeri ise; dünyalar güzeli, hiçbir fizyolojik eksiği olmayan, bakanın bir daha bakmaya kıyamadığı bir zerafette olan Henriette Vogel. İki çocuk arasında zamanlar kimsenin anlayamadığı çok güçlü bir bağ oluşur. Gün geçtikçe birbirlerine büyük bir aşk beslerler. Şahit olan herkesin hayret duyacağı bu aşk, ayrılıklar, ölümler, işkenceler ve Herkül'ün türlü türlü zorluklarıyla boğuşacaktır. Herkül tam bir hilkat garibesidir. Diğer insanlar arasında yer edinemez bir türlü. Ama elinde çok da büyük bir güç saklıdır: Herkül düşünceleri okuyup, kişilerin zihnine girerek onları ele geçirebilecek bir yeteneğe sahiptir.
Daha çok güzel ve çirkin hikayesi diye adlandırsada çok fonksiyonlu bir kitap benim nazarımda. Aşkın ve sevginin önünde fiziksel görünümün bir hiç olduğu, nefretin değilde sevginin asıl galip geleceğini edebi bir dille masalsı bir anlatımla bizlere sunuyor kitap. Herkesin ama herkesin okumasını şiddetle tavsiye ediyorum
eski yeni, iyi kötü, daha neler neler...
"Fakat hiçbir yaşta ruhu soymaya gelmez. Herkes önünde, hatta kendi önümüzde bile daima giyimli durmalıdır..."
İşte yüzdebinbeşyüz katıldığım bir teori. İnsan kendi önünde bile ruhen giyinik durmalıdır. Hep savunduğum bir şey var, psikolojik desteğin benim şahsımda hiçbir işe yaramayacağı. Çünkü ben böyleyim. Kendi kendime bile bu
“Bir ben var ki benim içimde;benden öte benden ziyade
Bir sen var ki senin içinde; senden öte,senden ziyade” Barış Manço
Kitabı okurken ve bitirdikten sonra hala kulağımda çalan o şarkı. Kitapta geçmiyor yanlış anlaşılmasın. Kurgunun bana hissettirdikleri diyelim. Yazarın kalemine,kurgusuna ve hayal gücüne inanılmaz şaşırdım ve mutlu oldum.Hani
“Her şekilde kaybediyorsan acını diri tut, Esav. Yolda karşılaştığın bütün insanlar sadece suratına bakarak dahi çektiğin zulmü anlasınlar. Her şekilde kaybediyorsan, öyle bir kaybet ki yeryüzünde hiç kimse senin mertebene erişemesin. Serüvenin asırlar sonra bile dilden dile dolaşsın. Her şekilde kaybediyorsan, bırak seni kötüleyen ağıtlar
Güzel, etkileyici bir eser. Okurken hikayenin devamında ne olacak diye düşünmeye devam edip hem de karakterlerin ne acılar yaşadığına tanık oluyorsunuz. Bu topraklarda acıların üstünün kapatılmasının ise nerdeyse gelenek haline geldiğini anlıyorsunuz. Kendi acılarımıza karşı kör, sağır ve dilsiz olduğumuz ise en acı kısmı.
