İnstagram tabiri ile akademisyenanne yani Saniye Bencik Kangal'ı severek takip ediyorum. Kitapta çok şaşırdığım " Aaa burası böyle mi?" dediğim bir yer olmadı. Genel hatları itibari ile öfke nöbetlerinde, oyun zamanlarında neler yapmalıyız anlatıyor. Babanın çocuğun gelişimi üzerindeki rolü bölümünü beğendim. Kardeş kıskançlığı, öfke nöbeti, cinsiyetlerin rengi yoktur, Boşanmada anne-babanın rolü, ön yargı gibi konuları var. Bir iki yerde Saniye Hanım'ın kendini över gibi takındığı tavırı sevmedim sadece (Gülseren Budayıcıoğlu havası verdi bana o kısımlarda). Kolay okunan, yalın dilli, beyne yük bindirmeyen bir kitap. Roman tarzında yazılmış zaten. O sebeple alakasız bir konudan başka bir bölümün konusuna atlamıyor. Ben sevdim.
