İdeolojik değil, diyalektik bile değil, ayrılık senin yarattığın bir şey değil, ayrılık her zaman oradaydı. Benim söylediğim, aradaki mesafenin varlığının teslim edilmesi, aşılamayacak olmasının kabulü.
Biraz Uzun Bir Yazı Oldu....
Stockholm sendromu, bir rehine veya istismar kurbanının, kendisini rehin alan veya istismar eden kişiyle duygusal bir bağ kurduğu psikolojik bir durumdur.
Bu terim, ilk kez 1973 yılında Stockholm'de yaşanan bir banka soygunu sırasında, rehinelerin soygunculara karşı geliştirdiği sempati ve savunma duygularından türetilmiştir.
Bu sendrom,
Lacan'ın kaygı tartışması bağlamında söylediği
gibi; "çocuk için en kaygı üreten şey, —onun arzu duymasını sağlayan eksik bağlamında— çocuğu var eden ilişkinin en fazla rahatsız olduğu zamandır; yani, eksik ihtimalinin ortadan kalktığı zaman, annesinin daima arkasında olduğu zamandır." Eksik olmaksızın ne özne var olabilirdi, ne de arzunun diyalektik hareketi.
Sayfa 158Kitabı okudu
Dijital olanın fenomenolojisi, ruhun/tinin diyalektik acısından muaftır. O bir "beğendim" fenomenolojisidir.
Sayfa 64Kitabı okudu
Varlık ve zaman, birbirlerini karşılıklı olarak belirler, ancak böyle bir tarzda ne birincisine - Varlık- zamansal bir şey denir ne de İkincisine -zaman - bir varolan. Düşünceyi bütün bunlara verirken kendimizi çelişkili ifadeler içinde başıboş buluruz.
(Felsefe böyle durumlardan çıkış yolunu bilir. Çelişkilerin kalmasına izin verilir hatta onlar keskinleştirilir ve kendisiyle çelişen ve böylece ondan ayrı düşen kapsamlı bir birlik içinde bir araya getirilmeye çalışılır. Bu işleme diyalektik denir...)
Heidegger'e göre Varlık, geleneksel felsefede sadece bir tür mevcudiyet (presence) olarak düşünüldü. Bu mevcudiyet tarzı, felsefenin tarihini, baştan sona, Hegel'in diyalektik, ölçülebilir tarzında değil peşinen bölünemeyen, ani çağsal dönüşümler biçiminde değişikliğe uğratır. Böylece Heidegger, felsefe tarihinde Varlığın temel biçimlerinin taslağını çizer: Bir (birleştirici benzersiz Bir), Logos (bütün şeyleri koruyan toplama), idea, ousia, energeia, substans, edimsellik (actuality), algı, monad, nesnellik (objectivity), aklın, sevginin, tin'in, güç'ün istemesi anlamında konulmuş olma ya da kendini-ortaya koyma, aynı olanın başı sonu olmayan tekrarında istemeyi istemek.
1 günlük okuma serüveni
Önce Kant'ın Transendental idealizminden
Hegel'in Mutlak İdealizmine, oradan
Marx'ın Diyalektik Materyalizmine
Oradan, bizim coğrafyamıza; Said'i Nursinin Hikmet-i Kuranıyesine/Kuran felsefesine vasıl oldum.
İşte çıkardığım notlar -->Hikmet-i felsefe ile hikmet-i Kur’âniyenin hayat-ı içtimaiye-i beşeriyeye verdiği terbiyeler:
Mustafa Kemal Atatürk'ün “Anadolu İhtilali” temeline
dayandırdığı “Türk Devrimi” süreci, bir başka anlatımla “Atatürk
Devrimleri”, O'nun ölümü ile birlikte kesintiye uğramış ve karşı
devrim, eylemli dönemini günümüze kadar hiçbir engel tanımadan,
emperyalizmin arka çıkmasıyla bugünkü doruk noktasına taşımıştır.
Bütün bu süreçte karşı devrim “emperyalist sandık demokrasi”sini
kullanmış ve iş, ”Cumhuriyet”in yıkımı aşamasına kadar gelip
dayanmıştır. “Atatürk Devrim Yasaları” birer birer işlemez hale
getirilerek, halkımız ABD ve AB'nin sömürgesi haline
dönüştürülmüştür.
Doğaldır ki bunun böyle gitmesi diyalektik yasalara aykırıdır.
