Çokda fazla kabullenmiş sayılmam aslında...
Ama nedir!...
Bazı anıların esrik hafızası vardır, unutulmayan. bir zaman önce demişti ki aşk ve sevda için "Bilmiyorsan gel öğren, biliyorsan gel öğret.." ve beni oraya çağıran bir dizi söylem, iz. Gittim, kapı duvar malesef :) amacım ona bişey öğretmek değildi ya da inatçı bir hırs.. sadece birer kahve içip ne anlatmak istiyorduysa onu dinlemek - konu da farketmez - iki hal hatır sormak, çünkü ben buralarda yazıyorum falan ama o herşeyi içinde yaşıyor. Lal dilleri açılsın biraz, ruhen huzur bulsun istedim.. Ama olmadı, bu kadar derin yaraları var ruhunun, anlıyorum ve yürekten çağırmalarına o kadar yolu aşıp gidiyorum ve onun beni görmeyişi :)?
Üzüldüm açıkçası, zoruma gitti ağladım biraz (bide diyordu ki önce gelirim belki oraya dedim 'buyur gel baş göz üstüne..!')
Yine benden oldu ama yani karakterimden :) ben buna kendimce 'iyi niyetimden vurulmak' diyorum.
Neyse canı sağolsun. . Nasıl bir imtihansın sen, rabbim karşıma çıkardı.. yüreğimden hiç çıkmayan (nefret ettiğim halde) :) ömrüm vefa ederde belki görüşürüz yüzyüze inşallah bir gün.. Ha pişman mıyım gittiğime? elbette hayır iyiki gitmişim güzel anılar biriktirdim iyi insanlar tanıdım.. 🤫😉😌💕
Sükût içre bana bağır
Yüküm sıklet, âlem sağır
Eğer dersen fazla ağır
Gel atalım, vakit tamam
Âyân olmaz aşkın gizi
İbadettir kalpte izi
Dermansız bırakır dizi
Gel çökelim, vakit tamam
Sosyolog Frank Furedi'ye göre ebeveyn determinizmi aile yaşamına en zarar veren önyargıdır. Bir ilişkiyi bir dizi yetkinliğe dönüştürmeye çalışma güdüsü aile bireylerini birbirinden uzaklaştırır. Odağı anne babadan dışarıdaki bir profesyonele çevirmek ise ebeveynler üzerine bir tür öğrenilmiş çaresizlik duygusu yaratmaktadır. Furedi'ye göre bazı profesyoneller ebeveynliğin karmaşık olduğu konusunu şişirerek, modern ana babaların özgüvenlerini azaltmaktadır. Yani ebeveynlik adeta bir endüstri haline gelmiştir ve bu yüzden ebeveynler kendi içgüdü ve deneyimlerine daha az güvenir olmuşlardır. Kaçırılmaz sonuç ise otoritelerini kullanmaları gere ken anlarda daha az etkili olmalarıdır..
Sayfa 72 - Mundi KitapKitabı okuyor
"Her zamanki gibi, gereği düşünülmüş de, gereği yapılmamış o mahkemelerde"
"Şahsiyyet"
"İnsan bir şekilde ölülere alışa biliyor, ne de olsa kimseye bir zararları yok, en azından şimdi yok. Mesele yaşayanlara alışmakta, zor olan o."
"Şahsiyyet"
"Bu hayatta bütün kötülükleri aslında hiç tanımadığımız insanlar yapar, onun için de sabah uyanır-uyanmaz yaptığımız ilk şey kendimizi kandırmak."
"Şahsiyyet"
Devrimi bu insanlar mı yapacak yani?
Ne olursa olsun, umuyorum ki, bu ve müteakip türden bir dizi gözlemin böyle [işlenmeden] serimlenmesi bazı insanları sokağa dökecek nitelikte olacaktır, tabii onları kendileri hakkındaki her türlü sözde kesin ve şaşmaz hesabın, sürekli bir adanmışlık isteyen ve önceden tasarlanmış olabilecek her eylemin mutlak boşluğunun değilse de en azından vahim yetersizliğinin bilincine vardırdıktan sonra...
Sayfa 50Kitabı okuyor
“Ay ışığı şahit olsun ki sen benim varoluş sebebimsin Hilal.”
…
Öyle bir sevdim ki Müjgan’ı..
Dünyamı şaşırdım, haddimi bilemedim. Evleniriz gibi geldi bana.
Evimiz, yuvamız olur. Işığımız yanar.
Fakir soframız kurulur gibi geldi.
Ah Müjgan Ah
Dünyadaki en büyük cezaydı bu 'aşığın maşuğundan ayrı kalması'.
🎥: Hercai
Bazen ölümden beter şeyler vardır.. arafta kalmak gibi.
🎥 : Hercai