RAB'DEN KORKUYOR MUYUZ?
Bu bölümün başlığı muhtemelen pek çok Hristiyan'ın üzerinde çok az düşündüğü önemli bir konuyu ortaya koyuyor. Üzerinde ne kadar da az düşünülse, bu (zarar görme pahasına göz ardı ettiğimiz) oldukça önemli bir konudur. Kutsal Kitap'ın Rab korkusu hakkında söyleyeceği çok şey vardır, ancak Hristiyanların büyük bir çoğunluğu bu kavramı
Sayfa 99 - GDKKitabı okudu
doğru kişi yanlış zaman diye bi şey gerçekten yokmuş, hep bunun peşinde koşmuştum. asıl yanlış kişi varmış... yanlış kişi olduğunu düşünemüyorsanız şüphelenin. kendinizi kandırmayın. şüpheci olun.
belki de gözünüz kör olmuştur, Aşk'tan..
Sarumanın Shire de Frodo tarafından affedilişi ve ölümü
Saruman gitmek için döndü ve Solucandil de peşine takıldı. Fakat tam Saruman Frodo'nun yakınından geçerken elinde bir bıçak parladı ve hızla bıçağı sapladı. Bıçağın ucu gizli zırha denk geldi ve kırıldı. Sam'in öncülüğünde bir düzine hobbit nara atarak ileri atıldılar ve hain adamı yere yatırdılar. Sam kılıcını çekti.
"Hayır Sam," dedi Frodo. "Şimdi bile öldürme onu. Çünkü canımı yakmadı. Sonra her şeye rağmen onun bu kötü haleti ruhiye içinde öldürülmesini istemiyorum. Bir zamanlar büyük biriydi, elimizi kaldırmaya cesaret
edemeyeceğimiz soylu bir kişi. Artık düştü ve onun iyileştirilmesi bizim gücümüzü aşar; ama ben yine de, olur da günün birinde iyileşir umuduyla ellenmemesi görüşündeyim."
...
Saruman güldü. "Sen hep Sharkey'nin
dediklerini yaparsın öyle değil mi Solucan? Eh o zaman şimdi de şöyle diyor: İzle!" Yerde sürünen Solucandil'in yüzüne bir tekme attı ve dönerek yola koyuldu. Fakat bunun üzerine sanki bir şey aniden harekete geçti: Solucandil birden doğrulup kalktı, gizli tuttuğu bir bıçağı çekerek ve bir it gibi hırlayarak Saruman'ın sırtına sıçradı, başını geri çekti, gırtlağını kesti ve bir nara atarak yola doğru kaçtı.
Kişi, hayatındaki en önemli kişinin kendisi, en önemli tanıklığın da kendi tanıklığı olduğunu fark edemezse hiçbir zaman hayatla ilişkisini doğru kuramaz.
Sayfa 52Kitabı okuyor
İYİLİK NEDİR?
"Namazda yüzünüzü Kâbe’ye veya başka bir yöne çevirmeniz yâhut buna benzer ibadetleri yerine getirmeniz, sizi iyiliklere, güzelliklere ulaştırmadığı takdirde ne erdemli olmanızı sağlar, ne de size Allah katında değer kazandırır.
Asıl iyi kişi odur ki;
Allah’a, âhiret gününe, meleklere, kitaplara ve Peygamberlere tüm kalbiyle inanır.
Yüreğinde dünya malına karşı sevgi duymasına karşın, sırf Allah’ın hoşnutluğunu kazanmak için, malının bir kısmını yakınlara, yetimlere, yoksullara, yolda kalmışlara, yardım isteyenlere ve gerek azad ederek, gerekse insanın boynuna geçirilmiş sosyal, siyasal, kültürel, ekonomik... kölelik ve sömürü zincirlerini kırarak kölelerin özgürleştirilmesi uğrunda seve seve harcar.
Namazını dosdoğru kılar, zekâtını verir.
Bir de, söz verdiği zaman sözünde duranlar; hele o sıkıntı, hastalık ve savaş zamanlarında zorluklara karşı kahramanca göğüs gererek sabreden fedâkâr müminler var ya...
İşte doğru sözlü olanlar onlardır."
/Bakara 177/
Tükendiğinizde bile, hizmet verdiğiniz kişilere hâlâ bir şey sağladığınız doğru. Ama en güçlü yönlerinizle bile ilişkiniz kesildiğinde, kendine zarar veren davranışlara rol modellik yapıyor ve başkalarına suçlu hissetmeleri için nedenler veriyorsunuz. Böyle gittiği zaman, en sonunda Greg gibi istifa etmek isteyecek ya da vücudunuz tarafından buna zorlanacaksınız.
Sayfa 193Kitabı okudu
Kendisini bilgeliğe adayan kişi başka, bilgeliğe erişmiş kişi başkadır. İlki sana şöyle diyecek: "En iyi şekilde konuşuyorum, ancak hâlâ birçok kötülük arasında dolanıp duruyorum. Benden hedeflediğim ilkeye uygun yaşamamı beklemen doğru değil, zira şu anda kendimi biçimlendiriyor, kalıba sokmaya çalışıyor ve önümdeki örneğe uygun olarak yüceltmeye çalışıyorum; önce belirlediğim hedefe varayım, sen de işte o zaman eylemlerimin sözlerime uygun olup olmadığını yargıla." Kuşkusuz insana özgü iyi halin zirvesine çıkan biri ise seninle başka türlü konuşacak ve sana öyle davranacaktır: "Öncelikle, kendinde senden neredeyse daha iyi olan insanlarla ilgili görüş bildirme hakkını görmen doğru değil."
Kişi bedensel zevkler için yaşarsa onlara doğru çekilmeye başlar. Bu çekilmeden istek doğar, istekten de tutku ve öfke.
O zaman insan doğru karar veremez, geçmiş deneyimlerinden ders almayı bilmez. Ve yaşamı tam bir yıkıma dönüşür.
Oysa duyular dünyasında yaşayıp da nesnelere ne tutkuyla bağlanan ne de onlardan nefretle uzaklaşan kişi tam bir denge, ruhsal bir erinç içindedir.
Bu durulmayla birlikte tüm acılar birer birer yok olur. Ruhsal erinç aynı zamanda bilgeliğin erincidir.
Sayfa 31 - İmge Kitabevi Yayınları, 4. Baskı, Ağustos 2020Kitabı okuyor
