A'raf Sûresi 146. Ayet
Yeryüzünde haksız yere böbürlenenleri ayetlerimden mahrum edeceğim. Onlar, bütün mucizeleri görseler de iman etmezler; doğruluk yolunu görseler onu izlemezler. Fakat eğrilik yolunu görürlerse hemen ona saparlar. Bu durum, onların ayetlerimizi yalan saymalarından ve onlardan gafil olmalarından ileri gelmektedir.
Sayfa 167 - Diyanet YayınlarıKitabı okuyor
Umut, eminlik yolunun başıdır. Yola gitmiyorsan bari yol başını gözle. Eğrilikler yaptım deme, doğruluğu tut sen, hiçbir eğrilik kalmaz. Doğruluk, Musa'nın sopasına benzer, o eğriliklerse büyüler gibidir. Doğruluk geldi mi hepsini yer-gider. Kötülük ettiysen kendine ettin, senin cefan, nerden ona erişecek?
Sayfa 10 - İnkılap YayınlarıKitabı okudu
"Bilindiği gibi doğruluk ve gerçekseverlik insanda yürek ister, hele yaygın olan yalancılık ve eğrilik karşısında yürek pekliğinden öteye bir şeyler gerektirir."
Az çoğu gösterir, yani söz az, mâna çok olmalı. Diyelim ki oraya bir çuval şeker koymuşlar, ondan azıcık bir örnek getirmişler; işte bu azıcık örnek o bir çuval şekerin delilidir. Onu anlatmaya yeter. Kişinin de biraz doğruluk göstermesi, onun doğru olduğuna delildir. Yine biraz eğrilik ve ikiyüzlülük de sahibinin eğriliğini gösterir.
Hak'tan ümit kesmemek gerekir: “Çünkü inkâr edenlerden başkası Allah'ın rahmetinden ümit kesmez! (Yusuf, 12/87)”
Ümit, emniyet yolunun başıdır. Yolda gitmiyorsan, bari yolun başını koru. “Eğrilikler yaptım.” deme. Sen doğruluğu yol edin, hiç eğrilik kalmaz. Doğruluk Musa'nın asası gibidir, o eğrilikler sihirler gibidir. Doğruluk gelince hepsini yer. Kötülük yaparsan kendi kendine yaparsın. Senin cefan, ona nasıl ulaşır?
Şiir: O dağa konup kalkan kuş, bak, o dağa ne ilave etti ve ne eksiltti?
"...doğruluk, iyilik ve akıllılıktır; eğrilik ise kötülük ve bilgisizliktir."
