Belki de her gün düzenli olarak kullanacağım Lustral benzeri bir antidepresanla her şey düzelebilirdi. Doktor kontrolünde gelişen bir tedavi ile yaşamaya alışabilirdim belki de, insanların arasında. Sosyoloji kitaplarındaki o meşhur birey olurdum belki tedavinin sonunda. Hedefleri olan, kendini gerçekleştirmeye çalışan, toplumun temelini tırnaklarıyla inşa etmiş o birey olurdum. Ama olmadı! Ne doktora gittim, ne de ilaç kullandım.. Tersine ben doktor olmaya çalıştım. Düşmanı tanımak için. Anladım ki daha sonra, düşmanım da mutsuz kafesinde. O da, bir gün kravatını koparıp, öne ilk çıkanı öldürüp yok etmek istiyor. O da caddelerde koşmak istiyor, üstüne gelen arabalara doğru. O da dinamitlemek istiyor, her gün biraz daha insanlığından ödünç verdiği toplumun temelini. Görünce gizli arzusunu düşmanımın, yapacak bir şey kalmadığını anladım. Ne düşman vardı, ne de ben vardım. Olmak ve var olmak arasında çok fark var derler, yüzyılın ortasından çıkıp gelmiş seçkin entellektüeller… Ama bilmiyorlar ki ikisi de yok… Var olmak bir hayal, olmayan bir dünyada…
Belki bir doktor olup insanların nabzını dinleyebilirim. Ama hayatın ve insanoğlunun kalp atışını duydum, hiçbir doktorun duymayacağı kadar. Ben dünyayı dinleyen 65 kiloluk bir stetoskop oldum....
Sayfa 133Kitabı okudu
Iza'nın Şarkısı - Bir Kuşak Çatışması
belki bir doktor olup insanların nabzını dinleyebilirdim. ama hayatın ve insanoğlunun kalp atışını duydum, hiçbir doktorun duyamayacağı kadar. ben dünyayı dinleyen yetmiş beş kiloluk bir stetoskop oldum.
Sayfa 130
Bilge bir doktor, en iyi ilacın ilgi ve sevgi olduğunu söylemiş. "Ya işe yaramazsa?" diye sormuşlar. Gülümsemiş ve şöyle yanıt vermiş. "O zaman dozu artırın."
Belki bir doktor olup insanların nabzını dinleyebilirdim. Ama hayatın ve insanoğlunun kalp atışını duydum, hiçbir doktorun duyamayacağı kadar. Ben dünyayı dinleyen yetmiş beş kiloluk bir stetoskop oldum...
Belki bir doktor olup insanların nabzını dinleyebilirdim. Ama hayatın ve insanoğlunun kalp atışını duydum, hiçbir doktorun duyamayacağı kadar. Ben dünyayı dinleyen yetmiş beş kiloluk bir stetoskop oldum...
Sayfa 128 - Doğan Kitap
“Okulda sıranın üstüne kolunu koyup onun içine de kafasını gömen bendim.
Ders aralarında sınıftan çıkmadan sigarasını yakıp oturan yine bendim.
Belki bir doktor olup insanların nabzını dinleyebilirdim.
Ama hayatın ve insanoğlunun kalp atışını duydum, hiçbir doktorun duyamayacağı kadar.
Ben dünyayı dinleyen yetmiş beş kiloluk bir stetoskop oldum...”
Tam da o devletin başkanı gibi şunu kendine rahatlıkla söyleyebilmeli bir doktor: Düşünme o suratı yanmış bebekleri. Ayağı kopan, bağırsağı parçalanan o bebekleri düşünme. Sen işine bak! Düşünme hiçbirini! Siktir et o bebekleri!
Sayfa 17Kitabı okudu
