Felek ne cömert aşağılık insanlara!
Han hamam, dolap değirmen, hep onlara.
Kendini satmayan adama ekmek yok
Sen gel de yuf çekme böylesi dünyaya!
Beş kişilik bir ailenin iyi kötü boğazına, giyim kuşamına, buzdolabı, çamaşır makinesi taksitlerine, kirasına yetişmek için canla başla çalışan, didinen, kim bilir ne işler ne dümenler çeviren Bedri işte orada, yatağın sağında, ağzı açık soluyarak uyuyordu. Işık sönünce perdeler, dolap, kilim ayna birden silindi ve genç kadın sessizce yataktaki yerine uzandı, iyice tanımadığı, tanıyamadığı kendine, kendi dünyasına yuvarlanmak ve uyumak istedi. Islaktı orası, büzülmüştü. Bir zonklama duyuyordu. Bir mutsuzluk vardı içinde, nedenini kestiremediği, yıllar boyu üstünden silkip atamadığı bir mutsuzluk.
E-pubKitabı okuyor
☆M.'nin 78. yalanı☆
Güzel olmuş.
Kıvamında.
Hiçbir faydası olmayan bir güzellik.
Tane tane çataldan düşen pirinçler, M.'yi eve getirmiyor. Halbuki yese, yüzümüz gülebilirdi, çünkü pilavı sever. O zaman pirince, yağa, gaza yazık olmazdı. Şimdi hepsi ailevi ve hatta milli de bir israfın türlü parçacıkları. Ben doydum ya, doymasam ne olacaktı sanki?
M.'nin eve geç geldiğini söyledim. Bir de bazen gelmemesi var. İlk zamanlar hayli kızdığım bu durum, ilk zamanlar kızılan ve zamanın sonraki hiçbir evresinde değiştirilemeyen her durum gibi normalleşme becerisi gösterdi. Şimdi sadece ara sıra kızsam da bunu asla gözlerimle, dilimle ya da dolap kapakları ve oda kapıları ile dışarı vurmaya yeltenmiyorum. Ya da kızmama müsaade edildiği kadar kızıyorum, misal bir saat. Çünkü sınırı aşarsam M. kızar bu sefer. M. kızarsa da evden gider ya da çamaşır askılığını devirir.
Her şey bu kadar basit işte.
Sayfa 39 - 40 - 4. Basım: Kasım 2020 - Everest Yayınları
