Benim tarafımda hayat sıklıkla kitap okuyarak geçiyordu. Dikkate değer bir yanım yoktu.
Sabahları kalkıp kahve yapıyordum, kendimi kitaplara veriyor, onları inceliyordum, bir yandan kahve içiyordum ve sonra gidiyordum.
Sonra da geri geliyordum.
Ben nehri sordum, karşılığı üç beş fısıltı oldu.
Sayfa 80Kitabı okudu
Bir düşmanı bağışlamak,
bir dostu bağışlamaktan
daha kolaydır.
Geceleri şiltenin yanında duran lambayı yakıyordum ya da onu yanarken buluyordum, unutmaya başlamıştım, geçmiş günlere ait anılar kayboluyor gibiydi; her şey ağır ağır elimden kayıp gidiyordu ve ben buna dair itirazsızlığımı kabullenmiştim; kalkıyordum ve oturuyordum ve sandalyemin üstünde sakin sakin duruyordum, dünyada olan biten hiçbir şey beni ilgilendirmiyordu.
Yankıyı, sadece içine bağırdığım terk edilmiş kuyularda aramıyordum.
Sayfa 109Kitabı okudu
Ve güneş doğdu ve güneş battı, günler yavaş adımlarla geçti; önce yazdı, sonra güz, artık kıştı önümüz.
Sayfa 99Kitabı okudu