"...ve ben seni sevdiğim zaman
bu şehre yağmurlar yağdı
yani ben seni sevdiğim zaman
ayrılık kurşun kadar ağır
gülüşün kadar felaketiydi
yaşamanın
yine de bir adın kalmadı geriye
bütün kırılmış şeylerin nihayetinde
aynaların ardında sır
yalnızlığın peşinde kuvvet
evet nihayet
bir adın kalmadı geriye
bir de o kahreden gurbet
beni affet
Kaybetmek için erken, sevmek için çok geç."
Ahmet Hamdi TANPINAR/
Günün birinde son yemeğini yiyip, son çiçeğini koklayıp, bir arkadaşına son kez sarılacaksın. Son kez olduğundan haberin olmayacak. O yüzden, sevdiğin her şeyi tutkuyla yapmalısın. Kalan yıllarının kıymetini bilmelisin, çünkü devamı yok.
Cam kenarına oturunca, kendimi bir romanın henüz başındaki esas kahraman gibi hissettim.
En başta kendi sessizliğimle konuşmak istiyordum.
Dilim bir açılsa çoğu şeyi yoluna koyacaktım...