Yaşamak değil ,
Beni bu telaş öldürecek .
Bir ışık düşerse üstüne basma ·
Daha yakınlaşır , korkarsın .
Bir leke , silmeye - gör ,
Leke kalır , sen çıkarsın .
Bir gölge , nereye gider .
Gözlerince gider , bakarsın .
Bakarsın girer gözlerinden .
Leke onun peşinden , bakarsın .
Bir ışık düşerse üstüne basma ,
Gözlerine basarsın
Saadet o kadar lazım ki yaşayana ;
Billahi can verir uğrunda insan .
Hem o kadar boş ki mesud olmak ,
Gün yüzü görmeden ölenlerin arkasından .
Hayat o kadar uzun ki ,
Öyle bitmez geliyor ki bir an ..
Bir de bakıyorum , o kadar kısalıyor ki ;
Ne çıkar , diyorum, bir hayattan.
Dünya o kadar büyük ki ;
Bir noktayım ortasında , ne yapsam .
Bazan da o kadar küçülüyor ki dünya ,
Devrilecek sanıyorum , kımıldarsam .
Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu,
Birinciliği beyaza verdiler .
Bir yanda gelen o dinmeyen aydınlık ,
Aldıkça alan .
Bir yanda giden bir noktaydı karanlık ,
Ellerinde başlayan, gözlerinde biten .
“Yaşadığımı Görüyor Musunuz?”
“Ah o şiir. ‘Dünya kaçtı gözüme’ diyor Asaf ve ‘çıkamaz’ diye bitiriyor şiirini. ‘Yuvarlağın Köşeleri’nde okuyoruz cümle cümle, devrile devirle. Toparlansak ‘köşesi mi olur yuvarlağın’ diye soracağız belki ama önemli değil. Zaten ‘Kırılmadık Bir Şey Kalmadı’ bizim de ne aklımızda ne kalbimizde. Ne yazdığını biliyoruz da nasıl okuyacağımız bilmiyoruz bazen. Okuduktan sonra kendimizi ne yapacağız, belki de bunu bilmiyoruz.”
Sibel Oral
Sayfa 27Kitabı okudu
Ne güzel zamanlar vardı eskiden.
İkimiz de herkes gibiyiz.
Benim söylemek için çırpındığım gecelerde,
Siz yoktunuz
Yaşamak değil,
Beni bu telaş öldürecek.
Bir ışık düşerse üstüne basma,
Gözlerine basarsın