Ufacık şeylerle mutlu olandan ufacık şeyler esirgenir. Hiçbir şeyle yetinmeyenlerin önüne dünyalar serilir.(Neden hayat böyle yaaa...)
Hani benim olacaktin?
Dünyalar verdim gözlerinin uğruna
Kaçamak saatler sonsuz kelimeler
Unuttun mu yar, söz verdin bana?
Gitmeyecektin daha neler neler
Şimdi uzaklardasın
Bensiz sevdalardasın
Söyle söyle güneşin kızı
Ne yapmaktasın?
"Ufacık şeylerle mutlu olanlardan ufacık şeyler esirgenir, hiçbir şeyle yetinmeyenlerin önüne dünyalar serilir.
Hayat böyledir biraz..."
İstemem dünyanın, tâcı tahtını;
Muradım; almaktır kul berâtını.
Affınla tanıdım, Yüce Zâtını;
Sen ki; bağışlarsın, Rabb’im diyeni,
Mahşerde Kur’ân’la haşreyle beni.
Ne kadar vursam da, nefsimi taşa,
Sabrını vermezsen, çıkamam başa.
Sen affetmedikçe, ibâdet boşa,
Bilirim… Seversin, Sen de seveni;
Mahşerde Kur’ân’la haşreyle beni.
Neyleyim, Zâtından başka sırdaşı,
Lûtfuna kör bakan, gözdeki yaşı.
Neyleyim, aşkınla eğilmez başı;
Sonsuz rahmetinle tanıdım Seni;
Mahşerde Kur’ân’la haşreyle beni.
Senden geldim, yine dönüşüm Sana,
Şükrümü kabul et, verdiğin cana.
Dünyalar bir yana, rızân bir yana;
Yüce Kur’ân’ınla tanıdım Seni;
Yâ Rabbi… O’nunla haşreyle beni.
ÂMİN.
Bazen öyle bir umutsuzluğa düşüyor ki insan,
Eline dünyalar versen umurun da olmaz çünkü kırgındır hayata karşı, kırgındır insanlara etrafında olanlara, kırgındır yaşamak zorunda kaldıklarına, Elinden bir şey gelmemesine kırgındır, Boşa giden çabalarından, Hayallerinin sürekli yıkılmasından, Hep yanlış anlaşılmaktan yorgundur insan...
Soğuma eşiği
Artık bir soğumuşluğun içindesin.
Dünyalar kadar başarı da olsa benim için boş geliyor...
Eski heyecan kalmıyor.
Herkesi bilmem.
Ancak benim böyle bir kaderim varsa onu kabul etmem...
Ben kaderimi kendin bulurum.
İnancım bunun için var!
Görünüşte dünyadan kopuk
yaşayanlar, içlerinde bambaşka
dünyalar yaşatırlar.
Stefan Zweig
tam da bu yüzden
Kitapları severim. Onlarla ilgili her şeye bayılıyorum. Sayfaların parmak uçlarımda bıraktığı hissi seviyorum. Taşınacak kadar hafifler ama dünyalar ve fikirlerle dolular. Parmaklarımda titreyen sayfaların sesini seviyorum. Kitaplar insanları susturur ama yine de çok gürültülüdür.
Nnedi Okorafor