dünyayı çocuklar Yönetsin..
Kalplerimizi yönetiyorlar zaten..
Gizemli okur
@06Kalem06
·1yıl
ÇİZME HİKAYESİ 🙂🕊️
Bir okulda, bir öğretmen öğrencilerine, kendileri
seçtikleri bir konuda hikaye yazmalarını ister.
En güzel hikaye yazan öğrenciye bir çift çizme hediye edecektir. Bütün öğrenciler hikayeleri yazar ve kağıtlar öğretmenlerine verirler.
Öğretmen tek tek hikayeleri okur, hepsi birbirinden güzeldir. Bir türlü en iyi olanı seçemez. Bu olayı kura ile çözmeye karar verir.
Her öğrenci bir kağıda kendi adını yazıp çizmenin içine atar. Atılan isimler karıştırıldıktan sonra bir tanesi çekilir. Öğretmen yüksek sesle, AYŞE diye okur okumaz, sınıfta büyük alkış kopar.
Kurayı Ayse adında bir öğrenci kazanır.
Ayse çizmelerine sarilarak mutluluk gözyaşı döker. Eve gittiğinde öğretmen bu olayı ağlayarak eşine anlatmaya başlar.
Eşi de: Tamam der, bak ne güzel çözüm bulmuşsun, niye ağlyorsun ki?"
Öğretmen anlatmaya devam eder. Hiçbir öğrenci kendi adını yazmamış. Sınıftaki en yoksul arkadaşlar Ayse'nin adını yazmışlar. Çizmeleri onun kazanmasını istemişler.
Dünyada böyle güzel kalpli, merhametli, yardımsever çocukların çoğalması umuduyla.. 💛🙂
#Alıntı
Bir insan acıdan delirdiğin de diğerleri onun acısını değil deliliğini görür. Ve kimse bu delirme de ne kadar payım var diye düşünmeden bu böyleydi zaten der ve kenarına çekilir. Gerçekten insanları delirme noktasına getirip nasıl bir şey yokmuş gibi davrana bilirler nasıl bu kadarr vicdansız nasıl bu kadar gaddar olabillerler. Keşke doğan her bebek “İnsan” kalabilse, büyüdükçe zalimleşmese, büyüdükçe vicdanını kaybetmese,boşuna demiyorlar dünyayı çocuklar yönetsin diye… Neyse can yaktığınız yerden yanar canınız ve ne güzeldir ki yanan birini iyileştirdiğiniz kadar iyileştirilirsiniz!!!
Çocuk Kal(a)mamak
Bana absürt gelen bir düşünceden bahsetmek istiyorum. Çocuklarla ilgili birçok video çekiliyor ve çocukların verdiği doğru-yanlış ayırma yetisine göre de bazı davranışlar sergiliyorlar bu videolarda. Sonra bu videolara şöyle yorumlar yapılıyor: "Dünyayı çocuklar yönetsin", "Çocuklardan öğrenecek çok şeyimiz var", " Çocuk aklı, çocuk haklı" gibi. Absürt gelen kısmı ise bu çocuklara bu anlayışı, eğitimi veren aile. Kaldı ki her insanın gelişim sürecinde de bu dönem var. Ne oluyor da çocukken öğrendiğimiz doğrular, doğru gelen vicdani kararlar daha sonra siliniyor, unutuluyor, artık doğru kabul edilmiyor? Çocuğa haklı derken onu eğiten de biziz, o eğitimden geçen de. Niye yetişkin olunca devam ettiremiyoruz bu doğruları? "Hayatı öğrendik ondan, bu hale yaşadıklarımız getirdi, herkes vicdan sahibi olmayınca sende olmuyorsun zamanla, çok kırılırsın böyle" gibi lüzumsuz yanıtlar da olabiliyor. Kimse çocuk kal demiyor. Olgunluk ve tecrübe denen şey bir gerçek ama çocuklardaki doğru-yanlış ayırma yetisini de bir yetişkin olgunluğuyla devam ettirebilmek gerektiğini düşünüyorum. Yoksa bahane herkeste var. Herkesin içinde de bir çocuk... Hangi sesi dinleyeceğinize karar verecek olanda sizsiniz.