Evrende boşluğa yer yoktur. Mutfak tezgâhının üzerindeki tabakta duran bir elmayı eline aldığında, biraz önce elmanın durduğu alan hava ile dolmuştur. Hayatımızda da boşluğa yer yoktur. Bir şeyi hayatımıza aldığımız zaman, başka bir şeyi çıkarmak zorunda oluruz.
Sayfa 36Kitabı okuyor
"Bütün bunlar uzun zaman önce yaşandı." Yine de, Taşrada Bir Ay'inki doğrudan doğruya bir hatırlama veya bir nostalji (böyle bir şey mümkünse şayet), hatta yitip giden gençlige duyulan şiddetli özlem atmosferi değildir. Çayırında öylece duran Oxgodby kilisesini ziyaret edip usta ressamın kendisini görme fırsatını kaçırmış olmaktan hayıflanacak belki hepi topu birkaç insanı, "Malvern'a, sakin Malvern'a" gelen ve "Edward Elgar'in müzik dersi vermeye giderken bu yolları yürüdüğünü" hayal eden birileri gibi gözünde canlandırırken, çok daha karmaşık bir haletiruhiye içindedir Birkin.
Bu, his sahip olmadığımız bir şeye duyduğumuz özlemdir; "kıymetli bir anın yaşandığını ve orada olmadığımızı bilerek, yüreğimiz cız ederek," duyduğumuz bir nostaljidir.
Ama bu bile katışıksız, saf acıdan fark görülmelidir. Ne kadar istesek de boşuna; bir zamanlar sonsuza dek bizimmiş gibi görünen, elimizden kayıp gitti çoktan." Acının dinmesini beklemektir, diyor Carr, sana düşen. Peki, bir zamanlar sonsuza dek bizimmiş gibi görünen o şey ne?
Yoksa bu da Shropshire Lad'inki gibi yanıtı olmayan bir soru mu?
Sayfa 17Kitabı okudu
İçimizdeki ve/veya çevremizdeki üvey aile bize ilk planda pek de matah olmadığımızı söyleyip -ister kendi psişelerimizin içinden, isterse dışarıdaki kültürden kaynaklansın- etrafımızda dönüp duran zulümü algılamak yerine, kusurlarımız üzerine odaklaşmamızda ısrar ettiğinde, biz de tıkanıp kalırız. Bununla birlikte, bir şeyi enine boyuna ve her açıdan görmek sezgi gerektirir, ama aynı zamanda gördüklerine dayanma gücü de ister. Vasalisa gibi, bilgili olmamız gerektiğinde nazik olmaya çalışabiliriz. bize insanlarla geçinmek için keskin içgörülerimizi bir yana koymamız öğretilmiş olabilir. Ancak baskıcı şartlar altında sadece nazik olmanın ödülü, çok daha fazla kötü muameleye maruz kalmaktan başka bir şey değildir. Bir kadın, kendisi olduğu zaman başkalarını kendinden uzaklaştıracağını hissedebilir, ama ruhu meydana çıkarmak ve değişiklik yaratmak için gereken, tam da bu psişik gerilimdir.
Sayfa 102Kitabı okudu
...şu an dünya üzerinde düzensiz ve rastgele öylece duran ve kimi zaman karşımıza çıkan şeylerin bir zamanlar kendilerine ait, bulunmaları gereken birer yeri vardı ve o zamanlar yol yordam biliyorduk, oysa şimdi...
Yerinde duran yanlış yapmaz. Ama yerinde duran ölmüş de sayılır. O zaman kımıldamalı. Nereye? Nasıl ?
Doğru yön hangisiydi..
Sayfa 15
Sıcak yatağında uykuya varmış olan kimse, mavimsi bir toprak üstünde, Jouxtebouville'in bacalarını hatırlatan, göğe doğru kırmızı ve bembeyaz yükselen, yarısı toprağa gömülü tüylü ve soğan gibi yuvarlak kocaman yumruları olan uğultulu bir erkek organları ormanında çırçıplak uyanacak. Ve kuşlar onların çevresinde uçuşacak; onları gagalayacak ve kanatacak. Yaralardan tohumlar akacak ağır ağır; küçük kabarcıklarla dolu ılık cam gibi saydam, kanla karışmış tohumlar. Ya da böyle bir şey olmayacak, göze görünür bir değişiklik çıkmayacak ortaya, ama insanlar bir sabah pencerelerini açınca, nesnelerin üzerine çökmüş olan ve bekler gibi duran bir çeşit korkunç anlamla şaşıracaklar. Yalnız bu olacak, ama kısa bir zaman sürse de insanlar yığın yığın intihara kalkışacaklar. Evet, böyle!
