Filozof bir kilise kurmaya çalışmamalıdır.
Arendt kötülüğün sıradanlığının kökünde "düşüncesizliği" buluyor, ki burada aptallıktan farklı bir şeyle karşı karşıyayız. Burada, düşünme ve empati kurma yoksunluğundan kaynaklanan bir durum söz konusu.
Ölümün kaçınılmazlığından daha rahatsız edici bir durum yok gibi görünse de, Epikuros, ölümün bir kayıtsızlık sorunu olarak ele alınması gerektiğini düşünür. "Ben varken ölüm yoktur; ölüm olduğunda ise ben var olmayacağıma göre, ölüm ne ölüyü ne de ya şayanı etkilemeyecek olan, kayıtsız kalınması gereken bir durumdur" der Epikuros.
Bizim sorunumuz Tanrı hakkında nasıl sorumluca konuşmamız gerektiği değil, sorumluluğun ne olduğunın tayini hakkında bir fikir birliği bulamamamız.
Lakin problem, dini ve metafizik inançlar için kanıt olmaması değil, birbiriyle temelden çatışan bir çok dini ve metafizik inancın var olmasıdır.
Birisinin, inancı için delil aramaya zamanı yoksa inanmaya da zamanı yok, der Clifford.
Fakat günümüzde halen uzun saatler boyunca çalışmanın kişiye bir nevi erdemlilik hissi kazandırdığına inananlar var. Biz o insanlara, çalışkanlığın erdemli olduğu inancının tamamen bir uydurmaca olduğunu hatırlatmaya devam edeceğiz. Bizler adil dağılımı sağlamaya mecburuz.
Eğer insanların boş zamanlarında ne yapacaklarını bilmedikleri doğruysa, bu tamamen uygarlığımızın zorlamaları yüzündendir. Russell bunun çözümünü iki basamakta açıkladı. Öncelikle, zevk kavramının bizim iyiliğimiz için var olduğunu kabul etmeyi öğrenmemiz gerekir. Eğer çalışmak erdem ise, çalışmanın sonuçlarından keyif almak da dengeleyici bir erdem olmalı.
İkinci olarak eğitime daha geniş alanda yer vermeliyiz; çünkü insanlar ancak bu şekilde vakitlerini nasıl daha yapıcı biçimde kullanacaklarını keşfederler.
"Tembellik, medeniyetin temelidir. Geçmişte az kişinin keyfi yada tembelliği, çok sayıda insanın emekleriyle sağlanıyordu. Harcanan emeklerin değeri çalışmanın yüce liğinden değil; boş geçirilen zamanların güzelliğinden geliyordu. Oysa günümüzdeki modern teknikler saye sinde, boş zaman (tembellik) topluma zarar vermeden, adil bir şekilde dağıtılabilir."
Russell'a göre çalışmayı görev olarak görmek "köle ahlakı"nın (iktidar sahiplerinin, güçsüzleri kendi çıkarlarına göre yaşamaya ikna etmelerini sağlayan aracın) bir parçasıydı. Ve bu yöntem 'efendilere' özgürce geçirebilecekleri boş vakit sağlıyordu. Ancak Russell, başkalarının gayreti sayesinde elde edilen aylaklığın övgüye değer olmadığına inanıyordu.