Birisi vardı. Kendimi herkesten korumaya çalıştığım, mantıklı davranacağım diye çırpındığım bir zamanda birbirimize denk gelmiştik. Konuşmaları canımı acıtırdı, gerçekleri çoğu zaman tokat gibi çarpardı suratıma. Bana söyledikleri arasında çok değerli bir mesaj vardır hâlâ saklarım, hatırlarım, düşünürüm.
"Hayatta bugüne kadar öğrendiğin şeyler seni güçlü kılıp, büyütmemeli. Sen tabii ki büyüyeceksin ve tabii ki güçlü kalman gerekiyor ama tüm bunlar savaşıyor senin merakınla. Sen gelip bana, "Bak bu böyledir!" dersen kesin kesin, "Tamam," derim, "bu insanın hayata dair bir hazırlığı, bir merakı, bir hevesi yok. O, benden önce gördüğü şeyi yaşayacak, ben her ne yaparsam yapayım. Belki kalbi titremişti bir sene, belki gözleri de sulanıyordu ama ben ona yeni bir şey veremem. Çünkü zaten o çoktan hazırlamış kendini ne geleceğine dair..." Böyle yaşanır mı şimdi söyler misin?"
Şu an bu kişi bir yılı aşkın süredir hayatımda yok. Ama bana kattığı şeyler, birkaç değişiklik hariç, hâlâ yerini koruyor. Hayattan, insanlardan her korktuğumda, insan ilişkilerinde bocaladığımda bu söyledikleri aklıma gelir, biraz durur, düşünürüm.
Burada da kalsın istedim.