Ebru KOÇ
@eKchuahh
150 okur puanı
Ocak 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Dünyayı Edebiyat kurtaramaz ama Edebiyat bizi bu dünyadan kurtarabilir.
Hiçbir şey o kadar basit değil. Biz zannediyoruz ki insan ölünce çürümeye başlar. Doğru değil. İnsan doğduğu andan itibaren çürümeye başlıyor. İnsanı çürüten ölüm değil, hayattır. Başkasından değil, kendimden biliyorum. T.T
“insan kendinin gurbetine çıktığında, işte orası; en koyu yalnızlıktır.”
Okur Takip Önerileri
“ve bir gün yalnız kaldım. o zaman bir şeyi anlamıştım. sessizlik aslında çok gürültülü bir şeymiş. resmen sağır ediciydi.”
“arabasının torpido gözünde el yazısıyla onlarca şiir yazdığı bir defter bulundu. ölüm sebebi resmi kayıtlara kalp krizi olarak geçse de, herkes gerçek sebebinin yalnızlık olduğunu biliyordu. o şiirleri yazan adamın çok yaşamayacağını anlamak için doktor olmak gerekmiyordu.”
Eski Çin'de idam mahkumlarının son gecelerini hep birlikte neşe içinde geçirmelerine izin verilirmiş. Mahkumlar, cellat da aralarında olmak üzere, hep birlikte sabaha kadar şarkı söyler, en sevdikleri yemekleri yer ve pirinç rakısı kadehlerini peş peşe yuvarlayıp mutlu olurlarmış. Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte cellat, ansızın hareketlenip palasını çeker ve hafiften çakırkeyif mahkumların kafasını, tırpanla başak biçer gibi alıverirmiş. Yine böyle bir infaz ayininde mahkumlar, sabahın ilk ışıklarına kadar pek güzel eğlenmişler, şarkılar söyleyerek yiyip içmişler. Derken güneşin ilk ışıkları dağların arasında görünmüş. Fakat hiçbir şey olmamış. Mahkumlarda biri, cellada sormuş: 'İnfaz neden gecikti?' Cellat: 'Gecikmedi ki,' demiş. 'Fakat kellelerimiz yerli yerinde duruyor.' diye diretmiş mahkum. 'Size öyle geliyor.' demiş cellat, palasına bulaşan kanı göstermiş mahkuma. Dehşete kapılan mahkum, ' Nasıl yani?' diye mırıldanmış. 'Ben çok hızlıyımdır' demiş cellat. 'Ayağa kalktığın anda kellen kucağına düşecek.'
Kıssadan Hisse; kelleniz çoktan gitmiş olabilir ancak siz bunu farketmemiş olabilirsiniz. Bir şey olmuş, ama siz olan şeyi henüz idrak edemediğiniz için bir şey olmamış gibi davranıyor olabilirsiniz ve kellenizin hala yerinde olduğunu sanıyorsunuz. Gerçeği anlamanız için ayağa kalkmanız gerek.
Bir film izler gibi izliyorsunuz hayatı.
Ölüm hep başkalarına bulaşıyor.
Acı hep başkalarına.
Gitgide kirleniyorsunuz oysa.
Gitgide çirkinleşiyor yüzünüz.
Film bitiyor artık.
Nefret ettiğimiz işlerde çalışıyor, gereksiz şeyler alıyoruz. Bizler tarihin ortanca çocuklarıyız. Bir amacımız yok; ne büyük bir savaş ne de büyük bir buhran yaşadık. Bizim savaşımız ruhani savaş. Ve bunalımımız kendi hayatlarımız.
( Chuck Palahniuk, Fight Clup)
Gece dizginleşti sanırım.
Bir ölünün yalnızlığına döndü yalnızlık
Hamarat bir öykü donuyor başımda
Kalsam, düş kuracağım
Yatsam, düş göreceğim
Belli ki, düş'lerde öleceğim.