Mustafa abiciğimin tüm kitapları gibi bu kitabını da çok beğendiğim. Kış mevsimin getirdiği o hüzünlü ruh haline bir de bu kitap eklenince olanlar oldu. Neyse ki hüzünü çok seviyorum, kitap da bolca bulunduruyor.
Yazar arada farklı bir kitaptan alıntımsı -kendi yorumunu da katmış-şeyler eklemiş. Olay anlatılırken araya o bölüm ile ilgili deneme girmesi hikayeyi farklı bir boyuta taşımış. Betimlemelerle dolu bir kitap.
Olaydan bahsetmeyeceğim.
"Ne ki nefsine ağır geliyor onu yap. Kaldırdığın ağırlık miktarınca sana ferah erecektir. Kederle dolusun. Merak ve endişe içindesin. Demek ki hakikati göremiyorsun. Karamsarlığın kaynağı ışıktan uzak durmaktır. Gayret atına bin, himmet dile ve ümîd et. Bidayeti parlak olanın nihayeti de parlaktır. Gönül eri garîb olmaz."
Bu hayatta bir şeylerin eksikliği yüzünden üzülmeyelim. Yeter ki yoksulluk içimizde olmasın.
