Birçok kadın belki beni bu satırları yazdığım için eleştirecektir fakat bence hepimizin okuması gereken bir kitap. bazen kendi hırslarımızın kurbanı olup karşımızdakini hiç düşünmeden , duygularına şartlarına saygı göstermeden hareket edebiliyoruz ve ne olursa olsun kendimizi haklı görüyoruz. bu kitap bence bir insanın sağduyu geliştirebilmesi için okunması gereken temel kitaplardan biri. hem mürşit efendiyle, hem söz konusu kadınlarla hem de Zehra yla empati yapabilmemize olanak veriyor. ve aslında hiçbir olayın tek bir yüzü olmadığını , kesin hüküm vermeden önce tüm tarafların yeterince dikkate alınması gerektiğini anlatıyor bize.
zehra nın acıma duygusunda yoksun olmasını yadırgayamıyorum . ilk okumaya başladığımda bir insan nasıl acıma duygusundan yoksun olabilir ki... diye düşünmeden edememiştim . ama şimdi zehra nın yetiştiği en azından çocukluğunu geçirdiği ortamı düşününce bu durum bana çok da acımasız gelmiyor. hiçbir erkeğe acımamışlar ki... onlara yardım eden , el açan insanların hepsine zarar vermişler bile isteye kendi çıkarları üstüne ve bir de hep maduru oynamışlar. mürşid efendinin alkolik olmasına şaşıramıyorum bile . bu kitap benim için önemli hayat derslerini barındırıyor.
