Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Caleb Arredondo Echo Sax End dinlerken ve hele ki hafif şarap içtiysem diz kapaklarımda hissettiğim titreyen ve göz kapaklarımı kapatmama neden olan içimi yakan o dürtü de ney beni böyle bardağa baktıran uzun uzun. Başım çok ağrıyor bazen.
"Her voice carries her higher and further than
the seashore. She screams at night over the land
The echo has no echo
so she becomes the endless scream in the breaking news
which was no longer breaking news
when
the aircraft returned to bomb a house with two windows and a door."
Sayfa 3 - archipelago books, journal, translated from the Arabic by Catherine CobhamKitabı okuyor
"Wield my power?" I echo quietly.
"Yes, Adena, wield your power," He breathes. "Because that is what I do. What I am."
Sayfa 111 - Adena & MakKitabı okudu
All influence is immoral—immoral from the scientific point of view." "Why?" "Because to influence a person is to give him one's own soul. He does not think his natural thoughts, or burn with his natural passions. His virtues are not real to him. His sins, if there are such things as sins, are borrowed. He becomes an echo of some one else's music, an actor of a part that has not been written for him.
Sayfa 25Kitabı okudu
I could use the distraction. Because lately whenever I’m by myself, the silence seems to echo louder than someone screaming directly in my face.
Hush, call no echo up in further proof Of desolation! there's a voice within That weeps as thou must sing.. alone, aloof.
Sus, kederimin delili olan yankıyı daha fazla çağırma!
İçimde için için ağlayan bir ses..
Sanki şöyle der: yalnız ve kendi halinde şarkı söylemelisin
Sayfa 76Kitabı okudu
Tek bir dostum var, Echo; niçin mi dostum? Çünkü ben kederime sevdalıyım ve bunu benden çekip almıyor. Tek bir sırdaşım var, gecenin sessizliği; niçin mi sırdaşım? Çünkü susuyor.
Sayfa 81
Geceleri yatakta yatıp, ne olduğunu anlamaya
çalışan onlar değildi. Uykudan çığlık atarak uyanan onlar
değildi. Aklımı mı kaybediyorum acaba, diye merak edenler onlar değildi.
Umutsuz hisseden onlar değildi.
“Echo... Lila duraksadı, derin bir nefes alarak arabanın
ön camından baktı. Bu kötü olmalıydı. Lila her zaman göz
teması kurabilirdi. “ Şu anki duruma biraz da sen neden olrouş olabilir misin, bunu hiç düşündün mü?”
Sayfa 41
"Hangi konularda başarısızsın? Hepsinde mi?” O yeşil
gözler dans ediyordu. Görünen o ki, Echo da başkalarının
başarısızlıklarını yüzüne vurmaktan keyif alıyordu.
Sayfa 33
Screams. Terrible, tortured screams bounce around my skull, echo in my mind.
Her.
It’s her.
"Bir" dedi Belacque, " neredeyse göbek kordonum sakarca kesilir kesilmez rahimle yeniden birleşmeye çabaladım ve bu bebeklik çabalarımı ölüm gelip beni geri alana kadar azaltmadım".
Sayfa 78Kitabı okudu
Since I stood there facing him without saying a word, he
thought I had not heard him. He repeated:
Let's talk a little. I prefer talking to anything else.
Nevertheless you will have to pay me like they all do. The
time you can spend with me is fixed, and every minute counts as money.
"You make me feel Im in a clinic. Why don't you hang a
price list in the waiting room? Do you also have emergency
visits?'
There was a note of irony in his voice, but I could not see
why, so I said,
Are you being sarcastic about my work, or about the medical profession?
'Both,' he said
'Are they similar to one another?
Yes,' he said, ' except that a doctor while carrying out his
duties feels he's worthy of respect.
"What about me?' I exclaimed.
You are not respectable, he replied, but before the words not respectable' had even reached my ears, my hands rose to cover them quickly, but they penetrated into my head like the sharp tip of a plunging dagger. He closed his lips tightly. A sudden deep silence enveloped the room, but the words continued to echo in my ears, took refuge in their innermost depths, buried themselves in my head, like some palpable material object, like a body as sharp as the edge of a knife which had cut its way through my ears, and the bones of my head to the brain inside.
