Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Rabia
Rabia
@edebimatematikci
Kendimde emeğim var.
285 okur puanı
Şubat 2015 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Kitap bunalımda olan bana ilaç gibi geldi. Psikolojik olarak iyi hissetmiyorsanız ücretsiz terapi alabileceğiniz bir kitap. Psikolojik bir kitap deyip geçmek haksızlık olur. Felsefi yönden de bir o kadar ağır. Bazı sayfaları anlayıp sindirebilmek için ara verebilirsiniz. Ben öyle yaptım. Durarak, düşünerek, sindirerek...
Amor fati diyor ya Nietzsche, çok doğru söylüyor. Nietzsche'nin yalnızlığında kendimi buldum. ''Hiç sevilmemek, hiç dokunulmamak nasıldır, biliyor musun?'' dediği yerde içim acıdı. ''Hiç kimsenin seyretmediği bir hayatı yaşamak nasıl bir şeydir, bilir misin?'' dediği yerde ise yüreğim parça parça olmuştu. Yıllar öncesinden biri kalkıp gelip benim içime dokunmuştu sanki. Nietzsche Ağladığında ben de onunla ağlayarak çevirdim sayfalarımı. Üzüldüm bu yalnız hayata. Belki de kendime üzüldüm. Karıştı aklım, karıştı her şey...
Breuer'in korkularına ve düşüncelerine gelirsek hepsini anlıyordum. Çünkü aynı korkular bende de mevcuttu. Aslında herkeste aynı korkuların olacağını düşünüyorum. Bu nedenle herkesin iç dünyasına hitap edebilecek bir kitap olduğunu düşünüyorum.
Okurken ne Efeler ne yiğitler var, vay be diyeceğiniz bir kitap. Çakırcalının Iraz'a yaptığına çok kızmıştım. Bu nedenle biraz ondan soğumuştum. Ama ölümü beni çok etkiledi... Evi yakılırken Çakırcalının izlemesi içimi acıttı. Dudaklarında acı bir gülümsemeyle sadece izledi. Osmanlıya güvenemeyeceğini o da anlamıştı. Bu yaşadığı hayal kırıkları, onun normal bir köylü gibi yaşamak istemesi, düze inmeye çalışması içinizi burkuyor okurken. Ne yaparsa yapsın kızamıyorsunuz. Çok üzüldüm ölümüne. Yaşaydı Milli Mücadelede Mustafa Kemal'in yanında olurdu kesinlikle diye düşünüyorum.
Zenginlere zulmeden fakiri fukarayı gözeten klasik bir Yaşar Kemal eseri aslında. Ama her kitabında büyüleniyorum...
İnsan nereden kırılıyorsa başını yine oraya çeviriyor. Kitabın sonunda bunu düşündüm.
Gülsüm’ün yaşadıkları içimi sızlattı. Çocukluğumdan bir şeyler buldum. Savruldum durdum.
Reşat Nuri’yi zaten bu yüzden çok severim. Beni bilir gibi yazmış hep. Kendi ruhumun yansımasını okuyorum her sayfayı çevirdiğimde.
Gülsüm büyüyor evet. Çok da güzel bir kadın oluyor ama yüreği hep o kırıldığı, dışlandığı, dövüldüğü, istenmediği evde kalıyor. Kalbinin bir parçası Bülent’te kalıyor.
Okur Takip Önerileri
Sabahattin Ali hayranlığımı bitiren kitap :)
Yani o kadar sinir bozucu bir hikayeydi ki sinir ola ola okudum diyebilirim. Çocuksu ve ne istediğini bilmeyen erkekler kitaplarda bile insanı çileden çıkartıyor.
Macidenin ilişkiyi çoktan bitirmesi ama acıdığı için devam etmesi… Kendisini Ömer’e mecbur hissetmesi.
Ömerin çocuksuluğu, sürekli himaye altında korunmaya muhtaç olması, koca rolüne bir türlü girememesi…En sonunda da korkup kaçması :) Hatta para için Macideye sarkıntılık edilmesine göz bile yumuyor.
Baskı altında alınan kararların neye mal olduğunu görmek isteyenler okuyabilir.
İnsan psikolojisi, düşüncelerimiz çok güzel aktarılmış ama ben yine de sevemedim.
Kitabı okurken sonunu tahmin ettim ve ilk defa kitabın son sayfasını okumadım.
·
Puan vermedi
Çok oldu okuyalı. Sitede görünce bir şeyler yazmadan geçemedim. İz bırakanlar hiç unutulmuyor çünkü. ‘Acımak’ okuduğumda benim hayatımın seyrini değiştiren bir kitap oldu. Zaten Reşat Nuri nin kitapları bu yöndedir. Kafanızı alıp çevirir, hiç bakmadığınız yöne.
Bir yandan Zehra öğretmenin vicdandan yoksun meslek hayatına değinirken bir yandan da hayatının pişmanlığını konu alıyor. Babasına yaptığı haksızlıkla yüzleştiğinde içiniz sızlıyor. Ve acımak ilk orda başlıyor.
Bazı pişmanlıklar, bazı yaralar unutulmuyor. Hayat dersi niteliğinde.
