1949 yılının kavurucu sıcağının olduğu ağustos ayına ve İsrail topraklarına gidiyoruz bu kez.Dönemin büyük felaketi olarak adını tarihe yazdırmış "Nekbe Felaketi" olarak adlandırılan, savaşın izlerini taşıyan bir hikaye bu elimde tuttuğum,satırlarında kaybolduğum...
Etkileyici bir o kadar da sarsıcıydı.İncecik bir kitabın insanın duygularını bu derece yerli bir etmesi normal mi sizce?
Yazarın büyüklüğünü,üslubunu ve çevirmenin başarısının gücünü tebrik ediyorum.
"SAVAŞ" kelimesi hep itici gelir. Beş harf insana,yoksulluğu,kaosu,tecavüzü,ölümü ve sayamadığım bir çok olumsuzluğu barındırır. Sağnak yağmur gibidir delip geçer.Hiç bir şey karşı koyamaz ona alıp götürür."BARIŞ" kelimesi de güneş gibidir aydınlanmadır,mutluluktur ve umuttur.
Küçük ayrıntıların aslında büyük sırlarla dolu olduğunu öğrendim satırlarda.O büyük olaylar küçük ayrıntılarda saklı. O yüzden kitabın adı " Küçük bir ayrıntı" ya...
Ve köpeklerin havlamalarını her zaman kötüye yormayalım.Nerden biliyoruz belki de bize mesaj vermek istiyorlar.Bize bir olumsuzluğu göstermek istiyorlar ya da bizi uyarmak istiyorlar.O yüzden bu sessiz dostların verdikleri mesajları dikkate alalım.
Son olarak güçlünün zayıfı ezmesi kanunu sadece doğada geçerli olsun.İnsanlıkta değil.Çekin ellerinizi kadınların üzerinden.Unutmayın ki sizi de dünyaya getiren bir kadın.
Bir anlık zevkinize kurban etmeyin kadınları artık....
Bu eser okunmalı...
Zülfü Livaneli nin o anlaşılır olmayı abartarak tekrara düşmeleri yok mu? Konuyu sündürmeyi seviyor. Neden artık 
