gecenin ortasında ne işin var yıldızlara dokunma yanarsın bak birazdan ay da batacak karanlık bulaşmasın ellerine tersine döner yolunu bulamazsın
içi dışı uzay tozu yansımalar sahi mi yalan mı anlayamazsın bir rüya gemisi iskele sancak dokunup geçiyor hayallerine ağlayasın gelir ağlayamazsın
sevmek insanın yüreği kadar küçükse büyüğünü taşıyamazsın yalnızlığı da dene oldu olacak nasıl yankılanır derinden derine iyi midir kötü mü çıkaramazsın
insan insanı kendisi tamamlar içinde başka dışında başkasın eksikliğin fazlana elbet bulaşacak öbürü sığacak bunun derisine yoksa sabaha sağ çıkamazsın
-Attila İlhan (Yalnızlığı Denemek)
Aldığım en mantıklı soru :)
+felsefeyi sana sevdiren ne oldu?
-bir zamanlar ama ne zamandı bilmiyorum sanırım ergenliğimdeki zamanlardı. O zamanlar genelde kızlar sevgili peşinde koşarken ben masa başında oturmuş merak ettiğim soruları araştırma yolundaydım. Sonra birden kendime sorular sorduğumu ve bunlara cevap bulamadığımı fark ettim. O soruların da felsefeye dair olduğunu öğrenmiştim. Bazılarının cevabını bulurken aksine derine indiğimi derine inerken de aslında ne kadar çok sevdiğimi anlamıştım. Felsefe sevgim kendime sorduğum sorular sayesinde oldu. :)
Bir gece sırtımı dayadığım duvarı yumruklarımla kırdım baksana bana gözlerime daha derine görebildiğin kadarıma tamamen tanrının kontrolünden çıktım aslında şımarık bir çocuğum insanların sözünü dinler gibi yapıp dinlemem üzerimde iktidar sahibi olamayacaklarını göstermiş olmam yeterli bir çoğuna zaten düşmüş bir insanı bir daha düşüremezler beni de böyle düşünmüş tanrı beni de varlıklara karşı ayakta direk gibi durmam için yaratmış fakat bu aralar kendimi öldürüyorum fakat bu aralar rüzgar ürkütüyor beni fakat bu aralar çok üşüyorum tanrım duy duyuyor musun çığlıklarımı.
Onur Sevindik
diplere doğru
Derinlerde, diplerde arayanlar bilirler arka sokaklarda üşümenin tadını, gecenin verdiği hazzı.. Üşüdükçe eller, arayışta olanın içinde biriken tutkunun sıcaklığı ile ısınır bir nefeste. Yürümek gerekli diye fısıldar kendi kendine; yürümek, bilinmeze, en derine, dipte olana...
Harun KÜSMÜŞ