"İşte tuhaf olan buydu, insanın nereye gittiğini ya da ne istediğini bilmemesi ve körlemesine izlemesiydi, gizlice acılar çekerek, hep hazırlıksız ve şaşkın durumda ve hiçbir şey bilmeden; ama bir şey ötekine götürüyordu ve azar azar hiçlikten bir şey doğmuştu, sonunda insan bu sükunete, bu sessizliğe, bu kesinliğe ulaşıyordu,insanların yaşamak dedikleri de işte bu süreçti."