“Munch , yazılarında sanatıyla ilgili açıkladığı gibi , insanda evrensel olana ulaşabilmiş , hatta insanlara yardım edebilecek bir ikon bulmuştur. İnsan , Edvard Munch’un “Çığlık”ı karşısında korkmaz veya kendini yalnız hissetmez ; çünkü biliyordur ki o çığlık bütün insanlığın başına gelmiştir.”
Sayfa 79
Edvard Munch - Çığlık ;
“İki arkadaşla beraber yürüyordum. -Güneş battı. Birden gökyüzü kana dönüştü- ve üzüntünün nefesini hissettim. Kalbimin altında onu yırtan bir acı. Durdum -çitlere yaslandım- ölümcül yorgundum. Kan fiyordunun üzerindeki bulutlardan tüten bir kan akıyordu. Arkadaşlarım yürümeye devam etti ama ben göğsümde açık bir yarayla ve endişeden titreyerek kaldım. Doğayı boydan boya geçen olağanüstü bir çığlık duydum.”
Sayfa 78
