En büyük buluşu "amelî adalet" ti.
Efruz Bey:
—Bu ne?.. diye sordu. "Amelî adalet" mi?
—Evet. Gayet tabiî bir şey. Yani hakikî adaletin ta kendisi...
—Aman izah ediniz.
Müdür Bey:
—Başüstüne, diye başladı. İnsanlar tabiati bozarak hayatı hafifleştirmek için kendi felâketlerini elleriyle hazırlamışlardır. Meselâ "hak, adalet" gibi tabirler uydurmuşlar, yaşayışın revişindeki ahengi bozmaya kalkmışlardır. Sözde mücerret bir hak varmış. Asırlardan beri onu ararlar! Asırlar içinde; Nasrettin Hoca'dan başka "hakk"ı anlayan gelmemiştir.
—O, nasıl anlamış?
—Hikâyesini biliyor musunuz?
—Hayır.
—Bir gün Nasrettin Hoca, yolda birkaç çocuğun kavga ettiklerini görmüş.
—Ey?..
—"Niçin dövüşüyorsunuz?" diye sormuş; çocuklar da "Şuradan ceviz topladık. Pay edemiyoruz." demişler. Hoca: "Ben size pay edeyim mi?" diye sormuş. "Et" demişler. Fakat Hoca çocuklara tekrar "Hakça mı, kulca mı pay edeyim?" diye sormuş. Çocuklar düşünmüşler, hakça pay edilmesini istemişler. Nasrettin Hoca rastgele kimine bir, kimine üç, kimine beş ceviz vermiş. Geri kalanını da kendi heybesine doldurmuş.
—Sonra!..
—Sonra, çocuklar: "Bu nasıl pay, Hoca?" diye şaşırmışlar. Hoca: "Hakça pay buna derler. Rastgele! Kimine az, kimine çok, kimine hiç..."
—Ey sonra?
—İşte bu kadar... Yani müsavat hülyasının insanlara mahsus bir vehim olduğunu Hoca daha o vakit çakmış. Evet, tabiata bakarsak adaletin gayrı mantıkî bir fantezi olduğunu sarahaten görürüz.
Sayfa 143 - İnkılap YayıneviKitabı okuyor
İki gönül bir olunca samanlık nasıl seyran olursa, okuyan için de kitapları el ettikten sonra kendi evi, kendi odası Haydelberg, Oxford, Sorbonne olurdu!
Sayfa 133Kitabı okudu
Başını salladı. Titreyen dudaklarından gayri ihtiyarî "Türk'ün aklı sonradan başına gelir." hikmeti döküldü.
Sayfa 126 - Huyumuz KurusunKitabı okudu
Hem mâlûm ya insanlar fenâdır! Fenâlığın önüne geçilmez. Bu bir kânun, tabiatın kânunu!
Sayfa 119 - Bilgi BucağıKitabı okudu
Ogan---> Okan: Yaratıcı, Tanrı
Büyük babası Tanrı kendinden daha küçük Allahları, Oganları affetmez miydi?
Sayfa 105 - Bana bu adı veren babamın bundan haberi yok.Kitabı okudu
Yumuşak tuğlaların altında birtakım fâni yuvarlaklıklar kımıldıyor, nihâyetsiz bir uğultu semâya yükseliyordu:
"Ya...şa...sın... Hür...ri...yet..!"
Sayfa 25 - Hürriyete Layık Bir KahramanKitabı okudu
Herkes seni bizzat kendi kadar tanır, Efruzcuğum! Bugün hiç kimse sana yabancı değildir. Çünkü sen "hepimiz" değilsen bile "hepimizden bir parça"sın.
Sayfa 6 - Ön sözKitabı okudu
Lisedeki edebiyat öğretmeni Ömer Seyfettin’i severdi. Efruz Bey ’di galiba, kendini birdenbire kahraman sanıp sokağa fırlayan. Bu öğretmen ilginç bir adamdı Olric. Bize okuma sevgisi aşıladı biraz. Bizlere ne kadar aşılanabilirse o kadar. İşini seven, az bulunur öğretmenlerden.
Sayfa 51 - İletişim Sinan Yayınları Dördüncü Bölüm
Unutma ki, hakikat kitapta değil hayattadır.
"İlim kitaplarda ise irfan hayattadır.Biz 'âlim' olmaya 'arif' olmayı tercih edenlerdeniz! Unutma ki, hakikat kitapta değil,hayattadır..."
Sayfa 106 - Kırmızı kedi yayıneviKitabı okudu
“Birey olmak, kendini toplumdan soyutlamak veya toplumsal değerlere aykırı durarak farklı görünmek değil; toplum içinde kendin olabilmektir.”
“Sürünün taptığı şey, maddi veya manevi güçtür.”
“Cesaret; cüssede, kılık, kıyafette değil; ruhtadır. Tıpkı cüppeyi, sarığı, takkeyi imân alâmeti saymaktaki gibi… Saldırganlık yiğitlikten değil, korkaklıktandır.”