Genel olarak, sağlam bir toplumsal tutum öğrenmekle değil yaşamakla elde edilir.
Gerçeği aramak onu elde etmekten daha kıymetlidir.
"Çok zeki olduğumdan değil, sorunlarla uğraşmaktan vazgeçmediğimden başarıyorum. Belirlediğiniz yolun sonuna ulaşacak kadar sabırlı olun. Posta pullarının gideceği yere ulaşıncaya kadar mektuba yapışıp kalmasından ötürü çok değerli olduğu söylenir. Posta pulu gibi olun ve başladığınız işi bitirin."
Ahlak tamamen insana dair bir meseledir; tanrısallıkla hiçbir ilgisi yoktur.
Herkes saygı görmeli ama, hiç kimseye tapılmamalıdır.
Biz dünyalıların ne garip bir durumu var! Burada kısa bir süre için bulunuyoruz. Niçin geldiğimizi bilmiyoruz, sezer gibi oluyoruz zaman zaman. Ama, çok derinlere gitmeden, günlük yaşam bakımından başkaları için var olduğumuzu biliyoruz; önce, bütün mutluluğumuzu gülümsemelerine ve rahatlarına bağladığımız kimseler için, sonra da, yakından tanımadığımız ama kaderlerine sevgiyle bağlı olduğumuz bütün insanlar için.
Kişi doğru saydığı bir şeyi hiçbir biçimde gizlememelidir.
Ben tek başına düşünen bir insanım, dar anlamıyla hiç bir zaman bütün yüreğimle ne devlete bağlı kalmışımdır, ne ana yurda, ne dostlar çevresine, ne de aileye. Bütün bu bağlara karşı hiç eksilmeyen bir yabancılık ve yalnızlık duygusu beslemişimdir.
Bana kalırsa, bir okulda, en kötü şey korku, baskı ve herşeyi herkesten iyi bilir görünme yollarına baş vurmaktır. Böyle bir eğitim öğrencide sağlam duyguları, içtenliği, kendine güveni yok eder. Boyun eğen bir insan yetiştirir.
Neden beni hiç kimse anlamıyor, ama herkes beni seviyor?