nedir tren düdüklerinin çığlık çığlığa sorduğu
bir şehri terk ederken susmak bu kadar güç müdür
kadere dönüştüren nedir sıradan bir yolculuğu
Sayfa 20Kitabı okudu
Herkes kendi gücü ve emeği kadar nasib alır,
eğer senin kabın az su alıyorsa deryanın günahı ne?*
döne döne sonbahara ulaştı yorgunluğum
uzaktan ölümün çanlarını duyuyorum
geceler uzadı sabahlar olmak bilmiyor
sürekli alacakaranlıkta hanidir ruhum.
loş aynalarda durur
koyu kızıl izleri dudaklarının
aynaları doldurur
kurt gibi uluyan diri göğüsleri
girip aynalara dişlerini boynuna saplar
aynalarda çoğalan
o gözleri kanlı kırmızı
yeşil kirpikli kadın.
kalın mavi camdan bir duvara çarptım
hay allah / gözleriniz değil miymiş.
Ah nerde gençliğimiz
Sahilde savruluşları başıboş dalgaların
Yeri göğü çınlatan tumturaklı gazeller
Elde var hüzün
Gözleriniz olmasa konuşamayacaktım
Hep böyle cana yakın mı bakarsınız
Bir şehri terk ederken susmak bu kadar güç müdür
bir kadın düşünürdüm / balansı
gülüşü bir çağlayan güneşle yıkanıyor
içinize ışık sıvanır bir kere duysanız.
gözleriniz olmasa konuşamayacaktım.
bizi tanıştırmadılar evet yalnızım
eş dost arasında büsbütün yalnız.
ağzı temmuz sıcağı bakışları sonbahar.
iki ayrı şehirde birden mi yaşıyorum
iki ayrı insan olarak aslında aynı
orada vurulanın burada mezarı.
camlar kararır ardında kış akşamları
anlaşılmaz maviler büyük eflatunlar
jilet yansımalarıyla şubat rüzgârı.