"Fransa’da yaşayan, Lübnanlı bir Hristiyan Arap olarak, yazar, 
Amin Maalouf bütün sorunların merkezinde duyduğu acıyı, acı bir eleştiri ile dile getiriyor..
Özellikle acı duygusu duymayan bir beden örneği çok çarpıcı. Bu örnek bizim ülkemiz açısından da çok yerinde bir örnek..
Beden acı duymazsa, kendisi için tehlikeli olacak bir iç ve dış etkene karşı tepki vermez. Bunun soncu beden için ölümcüldür. İktidarlar için de eleştiri bir acı duygusudur.
Bir büyüğümüzün dediği gibi , “Biz acı ve ağrıyı çok severiz” demişti. Çünkü acı ve ağrı, marazın yerini ihbar eder. Eleştiri de marazın yerini işaret eder
... " Amin Maalouf gibi, herkese eşit mesafede durmaya çalışanların durumu iyice zora girmiş durumda. Artık, “Ya bizden ol, ya da onlardan” yerine, “Ya bizden olmak zorundasın, ya da ölmek” derecesine gelmek üzereyiz...
Eleştiri ve hoşgörüye çoktan elveda. Batı dünyasının ikiyüzlülüğü kabul ama yazarın da belirtiği gibi ( s. 54)
Yazar, yaşamın devamlılığının olmazsa olmazı olarak gördüğü hoşgörü çığlığını yeniden duymaya davet ediyor insanlığı
...Maalouf’un bu eseri, her şeye rağmen birbirimize saygı duymayı ve birlikte yaşamayı başarmak isteyenler için bir tür pusula.,bir kıtabı 
Çivisi Çıkmış Dünya okuduk
Ezcümle kımse kımseyı sevmek zorunda değil, saygı göstermek, duymak çok indanı bır davranış dıye düşünüyorum ne dersınız?
