Şair'ül İslam'ı tanımam bir tokat gibi oldu aslında. Youtube da kıymetli bir hocanın sohbetini dinlemiştim. Sohbetin içinde şöyle diyordu. Bugün neden Mevlana gibi Yunus Emre gibi ilahi aşkı anlatan insanlar çıkmıyor bu topraklardan. Bu soru zihnimi çok kurcalamıştı. Bu düşüncelerle facebookta gezinirken karşıma şu söz çıktı.
Adın ana ana kendimden geçtim,
Meşrepler içinde ben aşkı seçtim.
Altında yazan isim Şairül İslam. Şair'ül İslam kim diye araştırınca birbirinden güzel sözlerle karşılaştım. Hepsi ilahi aşk ve tasavvufla ilgiliydi.
Sözü çok uzatmadan internetten okuduğum onca sözün ardından bu Şair'ül İslam'ın okuduğum ilk kitabı oldu.
Hocaların anlattığı bir şey vardır. İnkar imandan önce gelir. Şairül İslam da bu kitapta tamda bunu kullanıyor sanırım. Öncelikle Gaziantepin baklava fıstık gastronomi şehri olduğunu inkâr ediyor. Yani bu sıfatların memleketi için çok basit olduğunu savunuyor. Sonra ise bir proje niteliğinde Gaziantepin şairler diyarı olarak anılmasını doğru bulduğunu söylüyor. Kitapta çok şiir var. Ben şu şiiri paylaşmak istiyorum.
Kömür içinde elmas gibidir her veli
İnsanlar içinde binler hikmetle gizli
Hor görünür, gülünür sanılır bir deli.
Bazı şiirler çok garip olduğundan hiç anlamasam da genel itibariyle beğendiğim bir kitap oldu. İncelememi kitabın son sayfasındaki şu şiirle bitiriyorum.
Elimde bir kitap sayfaları yırtık
Vuslat meleğini gözlüyorum artık.
