Ve bir gün, kıvrılarak akan bir ırmağın kıyısında yürür ya da el değmemiş karla kaplı bir araziye bakarken, dank edecek: Babasının yok olması artık açık, kanayan bir yara değil. O artık bambaşka bir şeye dönüşmüş; kenarları eskisi kadar keskin olmayan, daha mülayim, daha acısız bir şeye.
Sayfa 390